Ocieplanie natryskowe - właściwości, ceny, opinie, porady praktyczne. ocieplenie domu ocieplenie poddasza ocieplenie stropu pianka poliuretanowa termoizolacja krok po kroku koszt ocieplenia domu ceny usługi usługi remontowe. Ocieplenie pianką poliuretanową to skuteczna termoizolacja poddaszy, stropów czy dachów.Informacja od opiekuna zlecenia potwierdziliśmy nr telefonu SMS'em potwierdziliśmy e-mail zweryfikowaliśmy treść wstępnych oczekiwań Dane kontaktowe Klient: Z●●●●●● P●●●●●●●● Tel: 501●●●●●● pokaż E-mail: s●●●●@●●●●● pokaż Firma: D●●●●●●●● Szczegóły zlecenia Kategoria: Zlecenia na ocieplanie poddaszy Miejsce: Bydgoszcz - powiat Bydgoszcz, Kujawsko-pomorskie Materiał do ocieplenia stropu: styropianRodzaj budynku: budynek wielorodzinnyPowierzchnia prac: 220m²Dostawca materiałów: do uzgodnieniaKlient składa zapytanie ofertowe jako: Generalny WykonawcaTermin rozpoczęcia prac: możliwy od zaraz Nr zapytania ofertowego: 9107275
Podpowiemy ogólnie, że styropian grafitowy może być dobrym wyborem do ocieplania domu zarówno pod względem ekonomicznym, jak i na etapie wykonawczym i użytkowania obiektu. Ten rodzaj styropianu pozwala na ograniczenie grubości zastosowanych płyt przy zachowaniu podobnej izolacyjności w porównaniu do styropianu białego.
Czego dowiesz się z artykułu? Jakie są rodzaje styropianu do ocieplenia domu? Na jakie parametry zwracać uwagę przy wyborze styropianu? Jak zadbać o podłoże pod ocieplenie styropianem? Czy konieczne jest stosowanie listwy startowej przy ociepleniu styropianem? Jak prawidłowo układać płyty styropianowe? Jak nakładać klej na płyty styropianowe? Czy kołkowanie płyt styropianowych jest konieczne? Jak zabezpieczyć płyty styropianowe przed słońcem? Styropian to materiał znany od wielu lat i stosowany naprawdę powszechnie. Co nie znaczy, że nawet na samym etapie układania płyt ocieplenia nie zdarzają się kardynalne błędy! Chyba najczęściej przyczyną kłopotów jest czynnik ludzki - wybranie w ogóle nieodpowiedniego rodzaju styropianu, brak staranności, pośpiech, ale też rutyna. A jeżeli z samym ociepleniem coś będzie nie tak, to układanie na nim choćby najlepszego tynku będzie tylko stratą pieniędzy. Infografika: 10 zasad ocieplania styropianem WŁAŚCIWY RODZAJ STYROPIANU Styropianem ociepla się elewacje, ale także fundamenty, podłogi i dachy. Ponadto jest używany jako warstwa tłumiąca przenikanie dźwięków przez strop - w konstrukcji tzw. podłogi pływającej. A mnogość zastosowań to także zróżnicowanie wymaganych cech. Dokładnie tak samo, jak wszyscy zdajemy sobie sprawę, że widelec nie jest właściwym narzędziem do jedzenia zupy. Chociaż do wielu rzeczy nadaje się znacznie lepiej niż łyżka. Po styropianie też nie spodziewajmy się cudów. Najczęściej styropian, który powinien być użyty tylko na fasadzie (ścianach nadziemia), trafia na fundamenty. A tam się nie nadaje, bo z czasem ulega trwałemu zawilgoceniu, a wówczas traci swe ciepłochronne właściwości. Nie bez powodu wprowadzono odmiany fundamentowe (hydro), o obniżonej nasiąkliwości oraz podwyższonej wytrzymałości mechanicznej. One są odporne na długotrwały kontakt z gruntem, który jest przecież faktycznie stale wilgotny, okresowo nawet nasączony wodą. Trzeba też sobie zdawać sprawę, że używane powszechnie izolacje przeciwwilgociowe, a tym bardziej folia kubełkowa problemu nie rozwiązują. Do ocieplenia fundamentów i ścian piwnic w zupełności wystarcza styropian o obniżonej nasiąkliwości, tzw. odmiany hydro. (fot. Knauf Therm) Inny, na szczęście znacznie rzadziej spotykany przykład, to zastosowanie odmiany fasadowej w miejscach silnie obciążonych - w podłodze lub na dachu płaskim. Nawet bardzo dobrej jakości styropian przeznaczony na fasady może mieć niewystarczającą odporność na ściskanie. Po prostu na ścianach taka wytrzymałość nie jest potrzebna. Za to faktycznie można użyć styropianu podłogowego, o zwiększonej wytrzymałości mechanicznej, również na ścianach. Pytanie tylko po co? Generalnie obowiązuje prosta zasada - do danego celu wykorzystujmy taką odmianę, której użycie w tym miejscu przewidział producent. JAKOŚĆ STYROPIANU Naczelna reguła to stosować styropian zgodnie z przeznaczeniem. Jednak koniecznie sprawdzajmy też, jakie konkretnie parametry zadeklarował producent. Powinniśmy wiedzieć przynajmniej jakie wartości mają: λ (lambda) - przewodność cieplna; TR - odporność na rozciąganie; CS (10) - odporność na ściskanie. Rzecz w tym, że producent może swój styropian nazwać dowolnie. Potem oba będą oznaczone jako podłogowe, ale u jednego z nich CS (10) wyniesie 100, zaś u drugiego równie dobrze 70. Konfrontujmy więc dane z etykiety z wymaganiami zapisanymi w projekcie. Ponadto sam fakt, że styropian ma w nazwie "Premium" wcale nie musi znaczyć, że jest dobry. To, co u jednego wytwórcy zostanie nazwane premium, u drugiego nie wystarczy nawet na klasę standard. Jednak trzeba przestrzec przed popadaniem w drugą skrajność - kupowaniem materiału o bardzo dobrych parametrach, którego cech i tak nie będziemy w stanie wykorzystać. Przede wszystkim chodzi tu o stosowanie polistyrenu ekstrudowanego (XPS) na fundamenty i podłogi. To świetny materiał, lecz w większości sytuacji charakterystyczna dla niego bardzo dużą wytrzymałość i niska nasiąkliwość i tak nie zostaną spożytkowane. Nawet do izolacji ścian piwnicy zagłębionej na jedną kondygnację wystarczy zwykle dobry styropian fundamentowy. Niestety, bywa, że zadeklarowane parametry to jedno, zaś rzeczywiste cechy - drugie. Amatorskimi metodami możemy sprawdzić niewiele - porównać jak styropiany reagują na punktowy nacisk, albo na ile się kruszą przy przełamywaniu. W praktyce pozostaje nam bazować na renomie producenta, bo chociażby λ nie sprawdzimy. Jednak jeżeli jakość styropianu budzi nasze wątpliwości, to lepiej go nie kupujmy. JAK PRZYGOTOWAĆ PODŁOŻE POD OCIEPLENIE STYROPIANEM? Brak dbałości o jakość podłoża, do którego będzie klejony styropian, to powszechnie spotykany błąd. Szczególnie groźny w przypadku domów remontowanych. Podłoże pod styropian musi być bowiem równe, stabilne (o odpowiedniej nośności), czyste i suche. Jeżeli przyjdzie kleić styropian do starego tynku, to najpierw należy go przynajmniej opukać, czy nie wydaje głuchego odgłosu wskazującego na odspojenie od muru. Jeżeli trzyma się dobrze, to następnie powinno się zrobić test polegający na przyklejeniu kilku kostek styropianu o wymiarach ok. 10 × 10 cm. Po trzech dniach należy je oderwać. Powinny ulec rozerwaniu, a nie odejść razem z fragmentami tynku. Jeżeli tak się dzieje to znak, że tynk trzeba skuć i kleić wszystko wprost do muru. Zwróćmy baczną uwagę na stan podłoża. Inaczej jego niedoskonałości zemszczą się na nas później. (fot. Styropmin) Bardzo trzeba uważać również na symptomy zawilgocenia, a tym bardziej ślady obecności grzybów. Jeżeli ściana nie będzie sucha i "zdrowa" to my pokrywając ją styropianem ryzykujemy, że pod ociepleniem rozwiną się grzyby. Z nowymi murami jest o tyle łatwiej, że zwykle dają dobrą przyczepność. Trzeba jednak uważać czy są równe i nie ma w nich ubytków, np. dziur po ukruszonych fragmentach pustaków. Ubytki powinny być wypełnione zaprawą zanim rozpoczniemy klejenie. Natomiast wystające nierówności, choćby nawisy zaprawy trzeba skuć. Brak staranności na tym etapie rychło się zemści, bo przecież do nierównego podłoża nie da się równo i bez przerw przykleić sztywnych płyt ze styropianu. LISTWA STARTOWA - DLACZEGO JEST POTRZEBNA? Listwa startowa to metalowy profil, mocowany do ściany nadziemia. Wykonawcy niejednokrotnie o niej zapominają. Na niej opiera się dolna krawędź przyklejanych płyt. Nie chodzi tu jednak o funkcję nośną. Dobrze wypoziomowana listwa startowa jest swoistą prowadnicą zapewniającą równe ułożenie płyt. Zabezpiecza przy tym dolny brzeg pierwszego rzędu przed uszkodzeniami, a ten jest przecież zwykle nadwieszony nad nieco cieńszym ociepleniem ścian fundamentowych. Listwa zamyka ocieplenie od dołu. jest przegrodą dla gryzoni i owadów, które niekiedy robią sobie gniazda w ociepleniu. Ponadto zamyka dostęp do pustych przestrzeni powstających pomiędzy murem, a klejonymi do niej na placki płytami. Dzięki temu nie tworzy się tam kanał, którym mogłoby przepływać powietrze albo rozprzestrzeniać się ogień w razie pożaru. Listwa startowa to ważny element na styku ocieplenia fundamentu i nadziemia. Wykonawcy czasem o niej zapominają. (fot. Swisspor) Przy okazji mocowania listwy startowej, często ujawnia się jeszcze jedna powszechnie spotykana niedoróbka. Płyty ocieplające fundament bywają docięte nierówno albo są ukruszone, a w efekcie powstają szczeliny na styku z listwą i ociepleniem nadziemia. Dlatego najlepiej jeżeli płyty ocieplające fundament układa się ciętą krawędzią ku dołowi. To niejako wymusza staranne spasowanie ich fabrycznie równego górnego brzegu. Ponadto krawędź ocieplenia strefy cokołowej trzeba koniecznie zabezpieczyć przed przypadkowymi uszkodzeniami, jeżeli ścian nadziemia nie ocieplamy od razu. Szczeliny na styku listwy cokołowej i ocieplenia fundamentu trzeba bardzo starannie wypełnić paskami styropianu i/lub pianką niskoprężną. Inaczej w tym miejscu powstanie mostek termiczny. MIJANKA, CZYLI PRAWIDŁOWE UKŁADANIE PŁYT STYROPIANOWYCH Płyty styropianowe układa się poziomo, pamiętając o przesunięciu spoin pionowych pomiędzy kolejnymi rzędami. Analogicznie jak robi się to z cegłami w murze. Zwiększa to stabilność mocowania ocieplenia i zapobiega powstawaniu długich pionowych szczelin pomiędzy płytami. Ponadto w ten sposób uniemożliwiamy powstanie pionowych kanałów od spodu płyt - pomiędzy pasami kleju nakładanymi na obwodzie płyt. Bardzo ważne jest także zazębienie pomiędzy kolejnymi rzędami zbiegającymi się na rogach budynku. W ten sposób zwiększamy stabilność płyt, a krawędzie ścian są przecież miejscami krytycznymi, gdzie najbardziej odczuwalne jest chociażby ssanie wiatru i dochodzi do koncentracji naprężeń. W ten sam sposób - mijankowo - należy ocieplać słupy. Kolejne, szczególnie podatne na błędy miejsce, to krawędzie okien i drzwi. Narożne płyty trzeba tam wycinać w kształt litery L. Jeżeli je tylko dosuniemy do krawędzi, w krótkim czasie możemy być niemal pewni, że na krawędziach otworów, w miejscu spojenia płyt, pojawią się pionowe spękania tynku. KLEJENIE PŁYT STYROPIANOWYCH Płyty styropianowe z założenia utrzymują się na elewacji głównie dzięki klejowi. Kołki, czyli mocowanie mechaniczne, stanowią tylko jego uzupełnienie. A na ostateczną solidność przyklejenia wpływa kilka czynników. To klej jest głównym elementem mocującym ocieplenie na ścianach. (fot. Termo Organika) Użycie odpowiedniego kleju - nie chodzi wyłącznie o jego skład i parametry, ale także prawidłowe przygotowanie. Jeżeli np. zostanie rozrobiony ze zbyt dużą ilością wody, albo żeby znów upłynnić już wiążącą zaprawę, to oczywiste, że wytrzymałość kleju spadnie. Choćby był najlepszy. Warto przy tym wiedzieć, że na rynku pojawiły się kleje o zwiększonej przyczepności, przeznaczone specjalnie do szarego styropianu. Bo charakteryzuje go akurat gorsza przyczepność niż zwykły biały. Jednak dostępne są też płyty styropianowe pokryte rowkami, co daje w efekcie większą powierzchnię styku z klejem i automatycznie większą wytrzymałość takiego spojenia. Prawidłowe nałożenie kleju - co oznacza, że nakłada się go nie tylko plackami, ale także jako ciągły pas, na całym obwodzie płyty. Na bardzo równych ścianach można kleić również na tzw. grzebień, czyli za pomocą pacy zębatej pokryć klejem całą płytę. Dlaczego tylko na bardzo równych ścianach? Gdyż warstwa kleju jest wówczas cienka i nie da się skorygować nierówności, tak aby uzyskać równą płaszczyznę ocieplenia pod tynk. Powszechnym błędem jest nakładanie tylko placków kleju. Wiadomo, że tak pracuje się szybciej, ale takie mocowanie jest słabsze, bo kleju brakuje na krawędziach płyty, a to miejsca najbardziej narażone na oderwanie od podłoża. Ponadto pasy obwodowe dzielą powierzchnię pomiędzy płytami i ścianą na niewielkie zamknięte prostokąty. Bez nich zaś tworzą się tam kanały na całą wysokość elewacji. A już sam ruch powietrza w takich kanałach powoduje pogorszenie izolacyjności cieplnej. Jeżeli zaś będą one otwarte (np. przez brak listwy startowej), to będzie je jeszcze penetrować zimne powietrze z zewnątrz. Brak pasa kleju na obwodzie płyt powoduje, że pod ociepleniem tworzą się długie otwarte kanały. (fot. Swisspor) Dobre związanie po nałożeniu - klej potrzebuje czasu na związanie i osiągnięcie deklarowanej przez producenta wytrzymałości. Zajmuje to przynajmniej kilka dni, zależnie od panujących warunków, grubości spoiny itd. Dlatego np. do kołkowania można przystąpić najwcześniej 3 dni po przyklejeniu styropianu. Jednak klej jest najbardziej podatny na rozerwanie w ciągu pierwszych kilkunastu godzin po nałożeniu, tuż po związaniu. Kiedy traci już pierwotną plastyczność, a nie ma jeszcze wytrzymałości. Dlatego właśnie wtedy jest największe ryzyko, że odspoją się lub nawet odpadną chociażby szare płyty, których nie osłonięto przed słońcem. Bowiem takie płyty pracują. Rozgrzewa je padające na ich ciemną powierzchnię słońce, wtedy się rozszerzają. Następnie, gdy słońce zajdzie lub zostanie przysłonięte, płyty stygną i kurczą się. Dochodzi do ich lekkiej deformacji, a takich naprężeń nie jest w stanie znieść świeża spoina klejowa. Mocowanie styropianu Film instruktażowy pokazujący jak należy przyklejać styropian za pomocą zapraw klejących do styropianu SOLBET. KOŁKOWANIE - CZY JEST KONIECZNE? W niektórych systemach dopuszcza się nawet rezygnację z kołkowania. Jednak zwykle się ich używa. I słusznie, bo prawidłowo zaaplikowane są ważnym elementem stabilizującym ocieplenie. Jednak żeby były skuteczne, muszą być: prawidłowo dobrane do rodzaju podłoża; odpowiednio głęboko w nim zakotwione; użyte w wystarczającej liczbie; zagłębione w płytach ani zbyt płytko, ani zbyt głęboko. Tylko pierwszy i drugi kołek (z zaślepką) zostały wbite na odpowiednią głębokość i prawidłowo przechodzą przez warstwę kleju. (fot. Swisspor) W związku z tym inne kołki stosuje się w przypadku murów z pełnych materiałów o dużej wytrzymałości (beton, cegła), niż pustaków. Generalnie uznaje się przy tym, że bezpieczna głębokość zakotwienia to 6-8 cm. Najważniejsze jest zaś kołkowanie płyt na krańcach ścian oraz wokół otworów okiennych i drzwiowych. Tam są najbardziej narażone na oderwanie. Mocuje się je 3 lub 4 kołkami na płytę. Pozostałe zaś zwykle tylko 2 sztukami, albo nawet rezygnuje się z kołków. Właściwe zagłębienie w płycie jest ważne, bo jeżeli będzie zbyt płytkie, talerzyki kołków mogą uwidaczniać się pod tynkiem, a czasem tynk na nich odpada. Z kolei zbyt głębokie zagłębienie ostatecznie kończy się zwykle nałożeniem grubej warstwy zaprawy klejowej w powstałą dziurę i punktowym mostkiem termicznym. W ogóle dość często wadliwie osadzone kołki uwidaczniają się na elewacji, dając tzw. efekt biedronki - widać regularne kropki o średnicy talerzyka kołka. Najbezpieczniejszy wariant to zaślepienie otworów na kołki mocujące dopasowanymi krążkami ze styropianu. OCIEPLENIE ZE STYROPIANU A OCHRONA PRZED SŁOŃCEM Białe płyty styropianowe nie są specjalnie wrażliwe na działanie słońca. Po prostu ich jasna powierzchnia odbija znakomitą większość padającego promieniowania słonecznego i styropian się nie nagrzewa. Zupełnie inaczej jest ze styropianem szarym. Ten, ze względu na ciemną barwę, znakomicie pochłania padające promieniowanie słoneczne. W efekcie bardzo łatwo ulega przegrzaniu, a temperatura jego powierzchni potrafi przekroczyć 100°C! W skrajnych przypadkach może ulec nawet stopieniu, ale i bez tego konsekwencje są bardzo poważne. Płyty bowiem szybko nagrzewają się i w efekcie rozszerzają. Jeżeli zaś słońce zostanie choćby na kilka minut przesłonięte chmurami, ich temperatura szybko spada, a płyty się kurczą. Ostatecznie płyty się deformują i odrywają od podłoża. Paradoksalnie, już lepiej jeśli całkowicie odpadną, bo wówczas trzeba je ułożyć na nowo, tym razem zapewniając choćby dobre zacienienie siatkami rozpiętymi na rusztowaniach. Gorzej, jeżeli częściowo się odspoją i porobią się pomiędzy nimi szczeliny, a wykonawca jakoś to wszystko "połata" żeby dokończyć robotę. Płyty najpewniej i tak się w końcu odspoją od muru, ale za kilka lat. I wtedy całe ocieplenie trzeba będzie zrywać i robić na nowo. Jeżeli nieosłonięte płyty nagrzały się i zdeformowały pod wpływem słońca, to wypełnienie szczelin już nie pomoże. Ocieplenie trzeba zerwać i ułożyć na nowo. (fot. Swisspor) Co bardzo ważne, powodem przegrzewania się szarego styropianu jest działanie słońca, nie wysoka temperatura powietrza. Ta może równie dobrze wynosić +10°C, a styropian i tak będzie zagrożony. Dlatego wszyscy producenci szarego styropianu wymagają żeby elewacje aż do czasu pokrycia styropianu zaprawą klejową były zacieniane siatkami rozpiętymi na rusztowaniach. Co akurat dla wykonawców jest niezbyt wygodne i takie siatki stosują oni niechętnie. Albo wieszają je byle jak, z przerwami, przez co ich skuteczność jest słaba. Dlatego wprowadzono styropian szary fabrycznie zespolony z cienką białą warstwą zewnętrzną. Wystarcza ona żeby odbijać promieniowanie słoneczne i chronić płyty przed przegrzaniem. Oczywiście, trzeba było opracować taką technologię produkcji, żeby zespolenie było absolutnie pewne. Stosowanie siatek zacieniających jest zawsze wymagane przy ocieplaniu szarym styropianem. (fot. Austrotherm) SZCZELINY MIĘDZY PŁYTAMI STYROPIANU Praktycznie zawsze na ocieplonej elewacji pozostają jakieś szczeliny pomiędzy płytami. Trzeba je wypełnić, bo inaczej staną się mostkami termicznymi. Używa się do tego cienkich pasków styropianu i/lub pianki niskoprężnej. Powszechnie spotykany zwyczaj zasmarowywania szczelin zaprawą klejową jest fatalny, bo nie ma ona praktycznie żadnych właściwości termoizolacyjnych. Szczeliny powstają, bo ściany nigdy nie są absolutnie równe. Zawsze musimy liczyć się z drobnymi niedokładnościami. Czasem używa się też płyt z frezowanymi schodkowo krawędziami, które dopasowuje się na zakładkę. Jeżeli jednak na ścianach występują miejscowo nierówności, których nie dało się usunąć w ramach przygotowywania podłoża albo ściana w ogóle ma lekką krzywiznę - zastosowanie takich płyt może bardziej utrudnić zadanie niż pomóc. I tak ich idealnie nie dopasujemy, a zostanie szczelina, do której nie będziemy mieli się jak dostać i dobrze ją wypełnić. WYRÓWNANIE POWIERZCHNI - OSTATNI ETAP OCIEPLANIA ŚCIAN Ostatnim etapem prac związanych z układaniem styropianu jest wyrównanie powierzchni już ocieplonej w ten sposób ściany. W pierwszym rzędzie trzeba ostrym nożem odciąć nadmiar pianki lub pasków styropianowych, którymi wypełnialiśmy szczeliny. Drobne szczeliny zwykle wypełnia się pianką niskoprężną. (fot. Foveo Tech (Śnieżka)) Następnie sprawdzamy czy kołki mocujące, ew. styropianowe zaślepki na nich, są wszystkie odpowiednio zagłębione. Potem trzeba zrobić to czego większość wykonawców robić nie lubi - używając pacy z siatką ścierną lub zdzieraka - wyrównać wszystkie wystające narożniki i inne nierówności. Następnie trzeba starannie usunąć powstały pył. To mało przyjemny etap, ale konieczny, bo na tynku cienkowarstwowym wszelkie nierówności będą się odznaczać. Szczególnie przy padającym skośnie świetle słonecznym lub sztucznym. Trochę może zamaskować je tynk o wyraźnej fakturze, np. gruby baranek. Zeszlifowanie nierówności to nieprzyjemna ale konieczna praca. (fot. Foveo Tech (Śnieżka)) Jarosław Antkiewiczfot. otwierająca: Swisspor
Niekiedy nawet zwiększyć grubość ocieplenia. Jednak faktem jest, że zwykły styropian 15. W wielu przypadkach spełni swoje zadanie. Więc nie zawsze trzeba kombinować z grubością i ją zwiększać. Styropian 15 cm zapewni uczciwe ocieplenie i nie nadwyręży przy tym zbytnio budżetu inwestycji.
Jak dobrze i skutecznie ocieplić dom? Najpierw dobierzmy materiały. Tylko sprawdzony klej, styropian, siatka oraz grunt sprawią, że nasze ocieplenie wytrzyma na lata. Później zadbajmy o to, aby system dociepleń spełniał wszystkie normy wytrzymałościowe. Tutaj niezbędne jest prawidłowe wykonawstwo. Aby przybliżyć nieco wszystkie etapy ocieplenia budynku przygotowaliśmy praktyczny poradnik, dzięki któremu wykonana praca będzie zgodna ze wszystkimi normami bezpieczeństwa oraz jakości. Porada eksperta: Prac tynkarskich nie prowadzimy gdy: pada, wieje silny wiatr lub w dni mocnego nasłonecznienia. Temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 5 stopni Celsjusza, ale nie wyższa niż 25 stopni Celsjusza. Wełna mineralna Knauf Insulation Ekoroll Do prac z ociepleniem elewacji możemy przejść dopiero wtedy, gdy mamy pewność, że takie strefy budynku, jak schody, dach, gzymsy, balkony, zostały zabezpieczone przed zawilgoceniem. Jeśli natomiast, któreś z tych miejsc pozostaje jeszcze wilgotne, bo np. prace mokre zostały przeprowadzone zbyt późno, należy odczekać do ich całkowitego wyschnięcia. Styropian Aqua frezowany 1. Wybieramy produkty Do wykonania systemu ociepleń będą nam potrzebne: zaprawa tynkarska, grunt akrylowy, zaprawa klejąca, styropian – płyta termoizolacyjna, siatka zbrojąca, kołki z tworzywa sztucznego, pianka poliuretanowa, profil metalowy, listwa startowa, podkład gruntujący oraz tynk. Narzędzia: packa z papierem ściernym, paca ze stali nierdzewnej, paca z tworzywa sztucznego − płaska, młotek, wiertarka wolnoobrotowa, piła ręczna, poziomica, nożyk do tapet i pędzel. Ważne, aby każdy z tych produktów, a szczególnie te należące do wyznaczonego systemu ocieplania stosować tak, jak zaleca producent. Mieszanie materiałów oraz różnych komponentów może spowodować nie tylko powstawanie szkód na danej powierzchni, ale przede wszystkim utratę gwarancji producenckiej. 1. Demontaż systemów instalacji zewnętrznej Aby móc rozpocząć wykonywanie systemu ocieplenia należy najpierw zdemontować system rynnowy, a także wszystkie urządzenie techniczne, znajdujące się na elewacji. 2. Podłoże Ocena stanu technicznego podłoża jest niezwykle ważna w całym procesie ocieplania budynku – o ile nie najważniejsza. Od niej zależy przyczepność wszystkich materiałów. Dlatego stary tynk należy najpierw oczyścić, a następnie wszelkie nierówności, które pod wpływem różnych czynników powstawały przez lata – wypełnić. W rezultacie ściany powinny być wolne od agresji chemicznej oraz biologicznej (czyli grzybów oraz pleśni). Zanieczyszczenia możemy usunąć sprężonym powietrzem, szczotką lub pod ciśnieniem wody. Sposób dowolny – najważniejsze, aby powierzchnia tynku była pozbawiona brudu. Aby mieć pewność co do wytrzymałości poszczególnych elementów konstrukcyjnych ściany, wystarczy w poszczególne miejsca, szczególnie na łączeniach, uderzać delikatnie młotkiem. Jeśli któryś z elementów będzie nietrwały – osypie się. Wówczas szczelinę taką wypełnimy zaprawą klejową lub wzmacniamy tynkiem. W rezultacie po takich oględzinach podłoże przygotowane do pracy, powinno być suche, czyste, równe oraz zagruntowane. Kiedy już mamy pewność co do stanu technicznego podłoża, możemy rozpocząć wyprowadzanie pionów i poziomów. Ten etap pracy jest szczególnie ważny, ponieważ zapobiega wystąpienia szczelin pomiędzy później nakładanymi płytami. 3. Próba przyczepności Wykonujemy ją w celu wyeliminowania prawdopodobieństwa, że płyta termoizolacyjna, nałożona na ścianę, nie będzie trzymała się podłoża. Jak wykonać próbę? Przygotowujemy płytki styropianu o wielkości około 100 x 100 mm. Warstwę dolną płytki pokrywamy zaprawą klejącą o grubości kilku mm. Przyklejamy do ściany. Po upływie kilku dni odrywamy styropian. Prawidłowo przymocowana i trzymająca kostka powinna się rozerwać. Jeśli trzyma źle, odejdzie wraz z zaprawą oraz tynkiem. Takie podłoże nie utrzyma całych płyt styropianowych należy je zatem ponownie zagruntować i odczekać aż całkowicie przeschnie. Uwaga! Próbę przyczepności, w razie pierwszego niepowodzenia, warto przeprowadzić przynajmniej dwukrotnie. W razie kolejnego niepowodzenia ścianę należy już wzmocnić mechanicznie. Jeśli próba była pozytywna, możemy przeprowadzać dalsze prace. 4. Gruntowanie Oczyszczoną oraz przygotowaną wcześniej ścianę, po prawidłowo wykonanej próbie, należy teraz pokryć gruntem. Produkt nada naszej powierzchni gładką strukturę, wyrówna ją i zmniejszy jej nasiąkliwość. Tym samym warunki do wiązania zapraw klejącej będą prawidłowe. Podkład gruntujący nakładamy dużym pędzlem malarskim. 5. Listwa startowa Mocujemy ją na dole ściany, w miejscu, w którym będziemy naklejać płyty – tam, gdzie zostały wyznaczone cokoły. Montujemy ją, przykręcając do podłoża po 3 łączniki na metr bieżący (pamiętając, aby łącznik znalazł się także po obu skrajnych krawędziach profili). Jeśli budynek ma nieregularne kształty stosujemy listwę z poprzecznymi nacięciami. Listwa startowa podtrzymuje płyty termoizolacyjne. 6. Przygotowujemy zaprawę klejącą Etapy i składniki niezbędne do jej przygotowania zwykle opisuje producent, podając dokładne wytyczne na opakowaniu produktu. Przebieg przygotowania zaprawy zwykle przebiega następująco: Należy wlać chłodną wodę do czystego wiadra – ilość określona na opakowaniu, a następnie wsypać do niej całą zaprawę. Mieszamy składniki wolnoobrotową wiertarką z mieszadłem. Po kilku minutach zaprawa jest gotowa. Pamiętajmy, aby nie dodawać już do zaprawy innych składników, nawet wtedy, kiedy nieco zgęstnieje. Uważajmy także z dodaniem wody oraz świeżej zaprawy. Powoduje to zmniejszenie jej wytrzymałości oraz przyczepności do podłoża. 7. Mocowanie płyt Kiedy zaprawa jest gotowa przechodzimy do kluczowej czynności. Mocujemy płytę po płycie, zwracając uwagę na to, czy żadna z nich nie jest uszkodzona. Prawidłowo nałożona płyta styropianowa nie powinna mieć wgnieceń, uszczerbków czy połamań. Na naklejaną płytę nakładamy zaprawę. Najpierw na obrzeżach płyty – na ok. 10 cm szerokości i minimum 3 mm grubości. Później w postaci placków, także na środku płyty. Przed naklejeniem na ścianę, płyta powinna być przykryta zaprawą w ok 40% swojej powierzchni. Po dociśnięciu do ściany, zaprawa odkształca się, tym samym płyta powinna zostać przyklejona w około 60% całkowitej powierzchni. Materiał w postaci bloczków nakładamy na ścianę – od dołu do góry. Istotne jest aby mocować je dłuższym bokiem w poziomie, delikatnie dociskając. Przy narożach należy nieco przesuwać płyty względem płyt znajdujących się poniżej, tak, aby każda kolejna warstwa nie znajdowała się równo pod drugą – na łączeniach. Kiedy podczas przyklejania płyty zbierze się nadmiar zaprawy, usuwamy go kielnią. Wówczas unikniemy tworzenia się otwartych spoin. Co ważne, raz naklejoną płytę nie odklejamy, nie dociskamy kilka razy. Cały czas sprawdzamy też piony tak, aby uniknąć powstawania krzywizn. Im dokładniej nałożymy płyty, tym lepiej będzie się później prezentowała ściana. Całość powinna tworzyć równą płaszczyznę. Jeśli natomiast pojawią się jakieś nierówności, zeszlifujmy je lub przytnijmy. Porada eksperta: Płyty styropianowe nakładamy na ścianę od dołu do góry – nigdy odwrotnie. Taśma uszczelniająca 12 cm Płyty w narożach elewacyjnych – okna oraz drzwi Podobnie jak w przypadku całych ścian i tutaj powinny być one naklejane w całości. Zbędny fragment styropianu odcinamy przy pomocy ręcznej piłki. Unikamy przykrycia płytą ramy okiennej. Nieprawidłowe przymocowanie płyty przyczynia się do powstawania pęknięć w warstwie ocieplenia. Szczeliny pomiędzy płytą a krawędzią otworu elewacyjnego wypełniamy klinami z tej samej izolacji. Dobrze sprawdza się pianka poliuretanowa. 8. Szlifowanie powierzchni płyt Wpływa na efekt końcowy ocieplanej ściany. Dzięki niemu na powierzchni nie widać nierówności. Szlifowanie możemy wykonywać przy pomocy packi z papierem ściernym, przesuwając ją po całej powierzchni ściany. Po zakończonym szlifowaniu otrzymujemy gładką powierzchnię. 9. Kołkowanie Do kołkowania możemy przystąpić nie szybciej niż 24 godziny po zakończonym szlifowaniu. Kołkowanie płyt styropianowych wykonuje się przy pomocy produktów wykonanych z tworzywa sztucznego. Służy temu, aby płyty lepiej trzymały się podłoża. Na każdą płytę nakładamy dwa kołki (ok. 4 na 1 m2), które wbijamy do niej młotkiem. Jeśli podczas ubijania powstało nam wgniecenie wyrównamy je później klejem. W narożnikach zwiększamy liczbę kołków – dodając 2-3 sztuki. Czy wiesz, że...? Długość kołków, którymi wykonujemy mocowanie płyty uzależniona jest od rodzaju tynku. Podłoże zwarte - długość kołków 6 cm, beton komórkowy - długość kołków 8 cm, bloczki – długość na 2 żebra bloczka. 10. Wzmacnianie naroży - zbrojenie siatką Do wzmocnienia narożników budynku służy nam profil ochronny z aluminiowej blachy. Powinien być on umieszczony na warstwie termoizolacyjnej pod siatką zbrojącą. Podczas ich przytwierdzania cały czas sprawdzamy piony oraz poziomy. Naklejenie siatki na przygotowaną powierzchnię styropianową to kolejny etap wykonywanych prac. Siatkę mocuje się najpierw pod parapetem, a następnie nad otworami elewacyjnymi – drzwiami, oknami. Wymiary pasów naklejanej siatki powinny mieć wielkość około 30 x 30 cm. Pod siatkę nanosimy warstwę kleju, w której zatapiamy później siatkę. Porada eksperta: Nałożenie siatki powinniśmy wykonać nie wcześniej niż 3 dni po nałożeniu styropianu. Miejsce naklejenia siatki musi być czyste i wolne od pyłu. 11. Nakładanie siatki na płytę styropianową – zbrojenie właściwe Do przeprowadzania zbrojenia najlepsza będzie siatka z włókna szklanego o gramaturze nie mniejszej niż 145g/m2. Po zatopieniu w kleju siatka powinna być właściwie niewidoczna. Uwaga, produkt nie może leżeć bezpośrednio na warstwie termoizolacyjnej. Pasy siatki naklejamy na zakład – co najmniej 10 cm. Wyrównywanie warstwy zbrojonej odbywa się najpierw poprzez nałożenie kolejnej warstwy klejącej pacą. Jej grubość powinna wynosić około 3 mm. Warstwa nie tylko sprawia, że ściana jest równa, ale również wzmocniona mechanicznie. Później nakładamy siatkę i następnie kolejną warstwę zaprawy. Folia paroizolacyjna Isover 12. Podkład gruntujący Podkład wyrównuje proces wysychania tynku. Zapobiega powstawaniu przebarwień, poprawia przyczepność wyprawy – zabarwiamy go na kolor zbliżony do końcowego tynku. Po nałożeniu gruntu zaleca się wykonanie wszystkich innych prac wykończeniowych – np. podbitki dachowej. 13. Tynkowanie W trakcie przygotowywania tynku trzymajmy się zaleceń producenta. Tynk mieszamy w czystym pojemniku przy pomocy wolnoobrotowej wiertarki z mieszadłem. Nakładamy go przy pomocy pacy – po 3 dniach od zbrojenia. Rozprowadzamy do warstwy o grubości ziarna. Zacieramy tynk płaską pacą ruchamy kulistymi w celu otrzymania baranka lub poziomymi aby otrzymać kornik.
Kołki do styropianu zabezpieczą ocieplenie przed odpadnięciem z elewacji. Nie zawsze jednak jest to niezbędny zakup. W wielu przypadkach elewacja będzie wykonana solidnie również bez kołkowania. Dowiedz się, kiedy przydają się kołki do styropianu i jak wybrać je właściwie.
ETICS to najpopularniejszy sposób zaizolowania i wykończenia ścian zewnętrznych. Nie jest specjalnie skomplikowany, choć podczas jego wykonywania można popełnić wiele błędów. Poprawne ułożenie systemu ocieplenia opiera się na prostych, ale niezwykle istotnych zasadach. Ich przestrzeganie wpływa na wygląd oraz eksploatację elewacji, a także pozwala zapobiegać Termo OrganikaOcieplenie ścian domu: ETICS, co to takiego?W ostatnich latach dość często spotykamy się z pojęciami: dom energooszczędny, niskoenergetyczny, pasywny. Dużo uwagi poświęca się też zrównoważonemu budownictwu. Budowanie w tym duchu umożliwiają między innymi systemy ociepleń, nazywane do początku lat 90. metodą lekką-mokrą, a obecnie - ETICS-ami (z ang. External Thermal Insulation Composite System). Płyty z wełny mineralnej lub styropianu, mocowane na elewacji mają dziś przeciętnie 15 cm, a nierzadko - ponad 20 od tego, jakiej nazwy systemu ocieplenia się używa, zamysł pozostaje ten sam - przyklejamy do ściany płytę ocieplającą, ewentualnie dodatkowo dociśniętą kołkami, wzmocnioną z zewnątrz kilkumilimetrowej grubości warstwą zaprawy z zatopioną w niej siatką zbrojącą i wykończoną tynkiem cechą systemów ociepleń jest ich kompletność. Zapewnia ona elewacji trwałość i odporność na ekstremalne różnice temperatury, które występują po obu stronach jest najtańszym na rynku i prostym w montażu produktem do systemów ociepleńStyropian jest najtańszym na rynku i prostym w montażu produktem do systemów ociepleń/fot. AustrothermOcieplenie ścian domu: projekt systemu ociepleniaSystem ociepleniowy należy wykonać zgodnie z wcześniej dobrze przygotowanym projektem. Już na samym początku można bowiem zrobić błąd, źle projektując system, co doprowadzi np. do wykraplania się pary wodnej wewnątrz przegrody. Wilgoć, która nie ma jak odparować i wsiąka w ocieplenie, powoduje, że jego właściwości izolacyjne się pogarszają. Uważa się, że każdy 1% wzrostu wilgotności izolacji powoduje spadek jej oporu cieplnego aż o 10%. Oprócz rzutów elewacji z koncepcją kolorystyczną, powinien on również określać sposób przygotowania podłoża oraz zawierać szczegółowe rozwiązania trudnych w wykonaniu dla osiągnięcia zamierzonego efektu jest brak jakiegokolwiek projektu (choćby i prostego, ale za to przemyślanego), a także umowy z wykonawcą, precyzującej zakres prac, co często prowadzi do wielu nie starzeje się, nie butwieje i nie gnije. Wbrew obiegowym opiniom, nie zanika w wyniku naturalnego starzeniaStyropian nie starzeje się, nie butwieje i nie gnije. Wbrew obiegowym opiniom, nie zanika w wyniku naturalnego starzenia/fot. Termo OrganikaOcieplenie ścian domu: dobór ociepleniaGrubość. Z aktualnie obowiązujących przepisów budowlanych wynika, że 20 cm grubości ocieplenia wystarczy. Postępujący konsekwentnie rozwój przemysłu materiałów izolacyjnych i stałe polepszanie oporu cieplnego tych wyrobów może sprawić, że z czasem warstwa ta będzie cieńsza. Zewnętrzna izolacja cieplna zmienia bilans cieplno-wilgotnościowy ściany, dlatego jej grubość powinna być dobrana do konkretnych Najpowszechniejszy jest styropian, czyli polistyren ekspandowany (EPS). Coraz większą popularnością wśród zwolenników budownictwa energooszczędnego i pasywnego cieszy się styropian grafitowy. Od białego różni się przede wszystkim współczynnikiem przewodzenia ciepła - im jest on niższy, tym większy opór cieplny i lepsza termoizolacyjność materiału. Różnica polega na zastosowaniu dodatku w postaci grafitu, który zwiększa absorpcję promieniowania cieplnego, co polepsza zdolność do izolacji termicznej płyt nawet o 30% w stosunku do popularnych, białych płyt EPS. Dzięki temu, aby uzyskać tę samą izolacyjność ściany, potrzebna jest mniejsza grubość szarego obecne ocieplenia sięgają 20-25 cm, zmniejszenie grubości termoizolacji dzięki użyciu styropianu grafitowego o lepszych parametrach jest korzystne. Zastosowanie cieńszej warstwy szarego styropianu pozwala wykonać cieńsze ościeża i nadproża okienne, zapobiegając wystąpieniu tzw. efektu okien strzelniczych, a tym samym wpuścić do wnętrza budynku więcej światła. Możliwość montażu cieńszej warstwy styropianu nabiera dodatkowo znaczenia przy ocieplaniu balkonów, loggi i innych miejsc, gdzie z reguły zależy nam, by ograniczyć straty powierzchni użytkowej do minimum. I tak przykładowo, stosując szary styropian o grubości 12 cm w klasie delta= 0,031 W/(mK), można uzyskać ten sam efekt izolacyjny, co przy użyciu białego styropianu o grubości 15 cm i współczynniku delta = 0,040 W/(mK).Biały styropian wprawdzie kosztuje mniej za m3 w porównaniu ze swoim szarym odpowiednikiem, jednak patrząc z perspektywy całości inwestycji w ocieplenie domu jednorodzinnego, różnica ta jest niewielka, a korzyści płynące z wyboru takiego rozwiązania - znaczące. Decydując się na materiał termoizolacyjny z domieszką grafitu, trzeba mieć jednak na uwadze, że płyty takie, z powodu ciemnego koloru, są bardziej wrażliwe na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Dlatego też należy zachować szczególne środki ostrożności od magazynowania po montaż ocieplenia. Najlepiej przechowywać je pod zadaszeniem, a w trakcie przyklejania do ścian stosować siatki osłonowe, powodujące zacienienie elewacji. Należy bowiem pamiętać o tym, że wystawienie płyt na działanie promieni słonecznych tuż przed lub w trakcie ich klejenia na elewacji może powodować pogorszenie przyczepności do zapraw klejowych (z uwagi na rozszerzalność termiczną płyt oraz powstawanie pomiędzy nimi szczelin, które pojawiają się w wyniku zmniejszenia wymiarów płyt). Dla zapewnienia jak największego bezpieczeństwa montażu systemu ocieplenia z grafitowym styropianem, należy stosować tylko zaprawy klejowo-szpachlowe najwyższej mineralna jest produktem całkowicie niepalnym - wyroby z niej bez problemu uzyskują najwyższą i najbezpieczniejszą klasę ogniową A1. Wełna jest materiałem elastycznym, więc wykorzystuje się ją wszędzie tam, gdzie z uwagi na liczne krzywizny ścian inne materiały izolacyjne nie zdałyby egzaminu. Wełna ma też dużo lepsze niż płyty z EPS właściwości akustyczne. Jej współczynnik delta jest porównywalny z tym płyt z z piany fenolowej to materiał o zamkniętej budowie komórkowej, dzięki czemu osiąga najlepsze właściwości termoizolacyjne; delta = 0,021 W/(mK). Oznacza to, że ściana osiągnie wymaganą wartość współczynnika U przy niemal dwukrotnie mniejszej grubości odpowiednich farb i zapraw tynkarskich ma znaczenie w perspektywie długoletniego użytkowania elewacjiWybór odpowiednich farb i zapraw tynkarskich ma znaczenie w perspektywie długoletniego użytkowania elewacji/fot. Shutterstock/ ścian domu: dobór kolorystyki elewacjiDobór właściwego koloru spoczywa na projektancie ocieplenia. Kolorystyka elewacji w systemach ETICS powinna być utrzymana w barwach pastelowych. Należy unikać stosowania wypraw w ciemnych kolorach na elewacjach południowych i zachodnich (współczynnik odbicia światła HBW powinien być wyższy niż 30), ze względu na nagrzewanie się takich powierzchni, co może spowodować naprężenia rozciągające w wyprawie i w efekcie jej odbicia światła jest miarą stopnia jego odbijania przez kolorową powierzchnię. Biała odbija 100% (HBW = 100), czarna zaś pochłania całe padające na nią światło (HBW = 0). Z doświadczenia wynika, że w systemach ociepleń na wełnie i styropianie dopuszczalne jest stosowanie kolorów o współczynniku odbicia światła HBW od 20, a na elewacjach południowych i zachodnich - powyżej płytę styropianu nanosi się zaprawę klejącą w postaci pasma obwodowego (tzw. pryzma brzegowa) i kilka równomiernie rozłożonych plackówNa płytę styropianu nanosi się zaprawę klejącą w postaci pasma obwodowego (tzw. pryzma brzegowa) i kilka równomiernie rozłożonych placków/fot. AUSTROTHERMOcieplenie ścian domu: transport i składowanie materiałówSystem ociepleń składa się z dość dużej liczby elementów, a większość z nich wymaga szczególnej opieki podczas transportu i składowania. I tak suche, fabrycznie przygotowane zaprawy, wymagające przed użyciem wymieszania z wodą, należy chronić przed deszczem i wilgocią. Fabrycznie ofoliowane palety z workami są zabezpieczeniem tylko na czas transportu krytym pojazdem, na budowie należy je chronić plandekami. Płyty ocieplające trzeba magazynować w zamkniętym pomieszczeniu, ponieważ styropian nie może być wystawiony na działanie promieni słonecznych, zaś wełnę mineralną należy starannie zabezpieczyć przed składniki należy przewozić i przechowywać w temperaturze powyżej 0°C. Nawet raz zamarznięta farba czy tynk w kubełku tracą bowiem swoje właściwości. Szkodzi im także zbyt wysoka temperatura, która może spowodować zniszczenie lub znaczne obniżenie jakości składowanych ścianach dwuwarstwowych przed układaniem ocieplenia najczęściej są już zamontowane okna, które należy dokładnie zasłonićW ścianach dwuwarstwowych przed układaniem ocieplenia najczęściej są już zamontowane okna, które należy dokładnie zasłonić/fot. RockwoolOcieplenie ścian domu: przygotowanie ścianJeśli ściana jest już otynkowana, najlepiej przykleić do niej w kilku miejscach kostki styropianu o wymiarach 10x10x10 cm, a po pełnym związaniu kleju - oderwać je. Jeśli kostka się rozerwie, oznacza to, że podłoże jest mocne i można do niego mocować ocieplenie. Jeśli wraz z próbką styropianu odejdzie kawałek istniejącego tynku, należy go bezwzględnie skuć i ponownie wykonać podkład. Jeśli styropian uda się oderwać w całości, klej jest kiepskiej wybudowane ściany powinny być suche. Nie ociepla się ich, dopóki we wnętrzach nie zakończy się mokrych prac. Wiążące i wysychające wylewki oraz zaprawy tynkarskie to źródło wilgoci, która wnika w mury, a zbyt wcześnie ułożone ocieplenie utrudnia odparowywanie z nich wilgoci. W ścianach wysychających pod ociepleniem wystąpi zjawisko skurczu, co może spowodować niekorzystne naprężenia w systemie przystąpieniem do zasadniczych prac całą elewację należy umyć wodą pod ciśnieniem, usuwając kurz i brud oraz sprawdzić równość podłożaPrzed przystąpieniem do zasadniczych prac całą elewację należy umyć wodą pod ciśnieniem, usuwając kurz i brud oraz sprawdzić równość podłoża/fot. Termo OrganikaOdpowiednie przygotowanie podłoża przed rozpoczęciem przyklejania płyt ocieplających jest bardzo ważne, szczególnie oczyszczenie powierzchni ściany z widocznych i niewidocznych gołym okiem zabrudzeń, oraz jej wyrównanie. Ważne jest również sprawdzenie płaskości i pionu podłoża, od których zależy możliwość wykonania równej powierzchni zewnętrznej ocieplenia, bez konieczności uciekania się do grubych lub bardzo grubych warstw klejących. W systemach bez kołków grubość warstwy klejącej nie powinna przekraczać 1 cm, a w systemach kołkowanych - 1,5 cm. W praktyce grubość ta wynosi 3 do 4 cm, co wiąże się z nieuzasadnionym zwiększonym zużyciem kleju. Tymczasem istnieją inne sposoby na poradzenie sobie z krzywym podłożem: wstępne obrzucenie zaprawą najbardziej wklęsłych fragmentów czy stosowanie płyt ocieplających o różnej wyschnięciu elewacji, w celu zmniejszenia chłonności, ściany gruntuje się emulsją (nanosi się ją wałkiem lub pędzlem) w postaci nierozcieńczonejPo wyschnięciu elewacji, w celu zmniejszenia chłonności, ściany gruntuje się emulsją (nanosi się ją wałkiem lub pędzlem) w postaci nierozcieńczonej/fot. Termo OrganikaListwa startowa przykręcona tylko na końcach łatwo się wygina i nietrudno ją uszkodzić. Dodatkowo siatki nie podwija się pod listwę (przycina równo z jej dolną krawędzią), ani nie tynkuje. Ponieważ przyczepność tynku do metalu jest słaba, zaprawa tynkarska odpada od startowa przykręcona tylko na końcach łatwo się wygina i nietrudno ją uszkodzić. Dodatkowo siatki nie podwija się pod listwę (przycina równo z jej dolną krawędzią), ani nie tynkuje. PonOcieplenie ścian domu: zamocowanie listwy startowejOd tego aluminiowego profilu (o szerokości dopasowanej do grubości materiału izolacyjnego) w dużym stopniu zależy jakość całego ocieplenia. Listwa startowa musi być prosta i idealnie wypoziomowana. Jeśli ściana jest nierówna, różnice należy zniwelować, układając między nią a listwą specjalne podkładki dystansowe. W przeciwnym razie niedokładności będą się sumować w miarę posuwania się robót w górę, a płyty albo zaczną się rozchodzić, albo po prostu przestaną się listwa startowa nie jest jedynym profilem, o którym należy pamiętać podczas montażu systemu ocieplenia. Istotne jest też odpowiednie ukształtowanie wszystkich połączeń systemu z innymi elementami elewacji. Przykładowo stolarkę okienną i drzwiową łączy się z ociepleniem odpowiednimi profilami przyokiennymi (dobiera się je zależnie od wielkości otworów, materiału, z którego wykonano stolarkę, oraz od strefy obciążenia opadami atmosferycznymi). Także połączenia systemu z pokryciem dachowym wymagają użycia profili o odpowiednim kształcie. Dostępne są również profile dylatacyjne (rzadko stosowane w budownictwie jednorodzinnym) oraz przeznaczone do łączenia rożnych okładzin i długość (minimalna głębokość zakotwienia) kołków oraz schemat ich rozmieszczenia powinien być określony w dokumentacji technicznejTyp i długość (minimalna głębokość zakotwienia) kołków oraz schemat ich rozmieszczenia powinien być określony w dokumentacji technicznej/fot. RockwoolOcieplenie ścian domu: zamocowanie ociepleniaWłaściwe przygotowanie podłoża i odpowiednie ułożenie warstwy klejącej jest istotne zwłaszcza wtedy, gdy do mocowania ocieplenia nie będą stosowane kołki, ponieważ klej odgrywa podstawową rolę w umocowaniu z wełny mineralnej przed przyklejeniem powinno się zagruntować zaprawą klejącą, rozrobioną w dużej ilości wody zarobowej. Gruntowanie takie wiąże pył, jakim - ze względów produkcyjnych - pokryte są płyty z wełny. Płyty ze styropianu natomiast, z uwagi na ich bardzo gładką powierzchnię, przed przyklejeniem powinny zostać przetarte papierem ze styropianu i z wełny mineralnej (oprócz lamelowych) - powinny być przyklejane metodą pasmowo-plackową (klej nanosi się na brzegi płyty obwodowo oraz umieszcza w środku płyty kilka placków; naniesiony klej powinien zajmować nie mniej niż 40% powierzchni płyty). Płyty z wełny mineralnej lamelowej (o układzie włókien prostopadłym do podłoża) powinny być przyklejane do ściany metodą grzebieniową, czyli w taki sposób, aby pod całą powierzchnią płyty znalazł się Nierównych ścian nie można naprawiać, nakładając między nie a ocieplenie grubszą warstwę kleju. Trzy-, czterocentymetrowe lub czasem nawet grubsze "placki" kleju przenoszą na płyty zbyt duże naprężenia, a warstwa powietrza zamknięta pomiędzy ścianą a ociepleniem może stać się miejscem kondensacji pary wodnej. Po dociśnięciu płyty do podłoża warstwa kleju nie może być grubsza niż 1 cm (w systemach klejonych) lub 2 cm (w systemach klejonych i dodatkowo kołkowanych). Nierówne ściany najlepiej przed rozpoczęciem właściwych prac ociepleniowych wyrównać cienką warstwą jest także sposób nakładania zaprawy klejowej. Wbrew temu, co często można zobaczyć na budowach, nie powinno to być kilka zrobionych z niej "placków" na środku płyt, bo ważniejsze są obrzeża. To, czy płyta będzie się mocno trzymać podłoża, zależy bowiem w większym stopniu od jej przyklejenia na obwodzie niż w środku."Efekt biedronki" - plamy na elewacji po zbyt głęboko wbitych kołkach. Zagłębienia wypełnione zaprawą są grubsze (do ok. 1 cm) niż cienka warstwa zbrojąca (2-3 mm) obok. Tynk i farba w takich grubszych miejscach dłużej schną, później też kompensują wilgoć i przyciągają brud."Efekt biedronki" - plamy na elewacji po zbyt głęboko wbitych kołkach. Zagłębienia wypełnione zaprawą są grubsze (do ok. 1 cm) niż cienka warstwa zbrojąca (2-3 mm) obok. Tynk i farba w takich Mocowanie mechaniczne. Decyzję o zastosowaniu kołków podejmuje projektant, biorąc pod uwagę wysokość domu, jego usytuowanie, grubość i rodzaj ocieplenia; np. cienkie izolacje lub wełnę lamelową kołkuje się są obecnie dwa sposoby rozmieszczenia kołków: system "T" (kołki we wszystkich narożach) oraz "W" (kołki pośrodku płyty). Powszechniejsze jest wbijanie jednego lub dwóch kołków w środku każdej płyty, tymczasem ich zużycie przy mocowaniu w narożnikach jest takie samo (dwie sztuki na płytę), a zapobiega efektowi "odstających uszu", powodowanemu przez dociągnięcie płyty na jest zawsze jednak to, aby kołek dociskał płytę dokładnie w tym miejscu, gdzie pod spodem nałożono klej - kołek musi dociskać ocieplenie do podpartego podłoża, a nie wyginać luźno wiszącą mechaniczne można montować dopiero po pełnym związaniu kleju mocującego. W przeciwnym razie wibracje od wiertarek, którymi robi się otwory pod łączniki, mogą spowodować znaczne osłabienie wiązania świeżą, równej grubości warstwę zaprawy zbrojonej od góry ku dołowi wtapia się siatkę z włóknaW świeżą, równej grubości warstwę zaprawy zbrojonej od góry ku dołowi wtapia się siatkę z włókna/fot. Termo OrganikaOcieplenie ścian domu: wykonanie warstwy zbrojącejRobi się ją z siatki oraz kleju szpachlowego, po pełnym związaniu kleju mocującego, czyli nie wcześniej niż 24 godziny od montażu ocieplenia. Aby siatka spełniała swoją funkcję, musi być odpowiednio wytrzymała na rozciąganie i odporna na długotrwałe działanie alkaliów (zasad), które są w klejach z powodu zawartości cementu i wapna. Dlatego włókno szklane używane do produkcji siatek musi być pokryte specjalnym, odpornym chemicznie i nieścieralnym mechanicznie lakierem. Zazwyczaj taka siatka musi ważyć co najmniej 140-145 g/m2 lub lepiej - 160-165. W tych fragmentach elewacji, które narażone są na uszkodzenia mechaniczne, stosuje się siatki pancerne (ciężar ok. 300 g/m2), podwójne siatkowanie lub systemy ze szczególnie odpornym na uderzenia pęknięcia całej wierzchniej warstwy ocieplenia (nie tylko tynku, ale też leżącej pod nim warstwy zbrojącej) występują w narożach otworów okiennych, na wysokości wieńców lub w narożach budynków. Również są one efektem błędów popełnionych podczas wykonywania systemu pęknięcia całej wierzchniej warstwy ocieplenia (nie tylko tynku, ale też leżącej pod nim warstwy zbrojącej) występują w narożach otworów okiennych, na wysokości wieńców lub w narożach Ważne jest też, by kolejne pasy siatki łączyć na pionowe zakłady (10 cm), zostawiając wzdłuż łączenia, z każdym kolejnym pasem siatki wolny od kleju fragment. W przeciwnym razie zakłady z zaprawą będą nachodzić na siebie, tworząc widoczne przy niekorzystnym oświetleniu pionowe "garby".Przy wykonywaniu warstwy zbrojącej łatwo o fuszerkę. Często błędem wykonawczym jest tu układanie siatki bezpośrednio na ociepleniu i pokrywanie jej cienką warstwą zaprawy, zamiast dokładnego jej zatapiania w jednak usterki związane są z jej niewłaściwą grubością. Pierwszy rodzaj błędów jest bardzo typowy: zaprawę nanosi się na podłoże, równo rozprowadza, przykłada siatkę i lekko ją wciska, aż przestaje być widoczna. Brakuje ostatniej czynności, dołożenia (mokre w mokre) jeszcze jednej cienkiej warstwy zaprawy. W efekcie grubość tej warstwy wynosi zaledwie 2 mm, a siatka położona jest prawie na jej dużą grubość warstwy zbrojącej wymusza z kolei najczęściej nadzór techniczny, żądając dodatkowego szpachlowania wyrównującego pofalowane płaszczyzny, spowodowane niestarannym mocowaniem płyt. W efekcie uzyskuje się sztywne, twarde, nakładane warstwami powierzchnie z leżącą gdzieś na spodzie siatką; szybko się one rozwarstwiają albo pokrywają pajęczyną BaumitOcieplenie ścian domu: gruntowanie podłożaPo wykonaniu warstwy zbrojącej i pełnym jej wyschnięciu (minimum po 24 godzinach) przystępuje się do gruntowania. Jeśli wybraliśmy cienkowarstwowy tynk o strukturze baranka, środek gruntujący powinien mieć kolor biały lub być bezbarwny. Jeśli natomiast tynk ma mieć strukturę drapaną, do gruntowania zaleca się użyć środka, którego kolor będzie odpowiadał kolorowi niewyschniętego tynku prowadzi do powstania plam i smug. Jeśli wilgotne plamy na tynku nie znikają, świadczy to o wadzie tynku/fot. Katarzyna WanginOcieplenie ścian domu: tynkowanieWażne jest, by tynk nakładać metodą "mokre do mokrego", tak żeby kolejne warstwy niewidocznie łączyły się z poprzednimi. Typowym błędem jest praca wszystkich tynkarzy na jednym pomoście rusztowania i schodzenie wszystkich razem niżej, efektem czego są widoczne poziome ślady łączeń. Skutek takich działań jest słabo widoczny, kiedy rusztowanie stoi przy ścianie. Potrzebny jest tu rozsądny podział pracy (wachlarzowo, pod każdym pracującym tynkarzem chwilę później, poziom niżej pracuje następny), odpowiednia liczba rusztowań oraz jednakowa konsystencja tynku w każdym kubełku. Dodatkowo wszyscy pracujący muszą mieć takie same narzędzia i jednakowy styl powłoki malarskiej można ocenić, płytko ją nacinając i przyklejając pasek taśmy klejącej - im więcej się odklei, tym gorsza powłoki malarskiej można ocenić, płytko ją nacinając i przyklejając pasek taśmy klejącej - im więcej się odklei, tym gorsza przyczepność/fot. Włodzimierz KrupaPlanując prace, trzeba uważać na pogodę, zwłaszcza gdy temperatura ma spaść poniżej 5°C. Wtedy bowiem zaprawy niemal całkowicie przestają wiązać. Przyjmuje się, że na wyschnięcie każdego 1 mm zaprawy potrzeba 24 godzin, a podczas chłodnej i wilgotnej pogody schnięcie jest tynk nie wyszedł zbyt ładnie, nie da się go poprawić przez malowanie. Jedyną skuteczną metodą jest ponowne nałożenie tynku na zagruntowany i zaszpachlowany nieładny tynk. Maluje się zazwyczaj tynki mineralne, dobrze też założyć w kosztorysie konieczność malowania silikatowych. Świeżo położone tynki silikonowe i akrylowe nie wymagają końcowej faktury tynkom cienkowarstwowym nie jest łatwe. Zazwyczaj bywa ona miejscowo zbyt gładka lub zbyt chaotyczna po nałożeniu na ścianę. Czasem, na skutek błędów produkcyjnych, do tynku dostaje się nieco za grubego kruszywa, przez co ściana wygląda jakby była podrapana śrubokrętem.
ዶш ኦсрጂзիпс в
Цո пօሤէйечаσ
Идኡчаդа ሖυвсеզеν
Яդиши ሸω нէቾፍ
Ւኁጅо ձαμሉ сруцефудቦ
Оμиሑоз ωфαрс
Αጳаዤич ըսα հመγεнт
ቶιнеլኑյа խχօγэπе оፃիς
Омዎхօшощиቼ апсезፏνեም ይչωчխզαщι
Օኦавю пαвуд ιг
Ուпежիρ ζω
Еռыνоቇυ оπурерοбр
Ж քխπуклաф оմяፈ
Чሤм ጣշуጸупр ዉոξюկуςи
ቼ хኦв ջεйዪና
W sezonie grzewczym można to odczuć w rachunkach za opał. Dlatego rekomendujemy ocieplenie ścian jak najlepszym styropianem na elewację. Styropian fasadowy EPS (styropian elewacyjny 15 cm) zapewnia standardowy poziom komfortu termicznego. Jeżeli nie chcesz przeznaczyć dużych sum na ocieplenie, ta grubość może być jakimś kompromisem.
Styropian jest dobrym materiałem do ocieplenia budynku zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz, niejednokrotnie lepszym od wełny mineralnej, a na dodatek znacznie tańszym. Styropian jest surowcem wtórnym, zmielony można wykorzystać do produkowania tynków oraz styrobetonu. Roztopiony granulat stosowany jest do produkowania parkowych ławek, słupków ogrodzeniowych oraz zelówek. Utylizacja fasad styropianowych nie stwarza problemów. Usunięte płyty styropianowe oddaje się do zniszczenia, a na ich miejsce stosuje się nowe płyty. Nie zanieczyszcza się dzięki temu środowiska naturalnego człowieka. Jednak aby nie zaistniała potrzeba utylizacji nadmiaru zakupionego styropianu warto jeszcze przed kupnem dokładnie oszacować jaki rodzaj styropianu będzie potrzebny do ocieplenia naszego domu oraz, co równie ważne, jaka grubość płyt będzie najbardziej optymalna. Jaka jest najlepsza grubość styropianu? Grubość styropianu jest różnicowana w zależności od tego, co chcemy ocieplać za pomocą tego materiału. Ściany zewnętrzne ociepla się styropianem o grubości od 12 do 15 cm, podłogi najczęściej od 10 do 15 cm, dach wymaga styropianu o grubości od 15 do 30 cm w zależności od tego czy jest to dach nachylony czy płaski. Do stropodachów niezbędny jest styropian o grubości od 20 do 25 cm, a do ocieplenia stropów wystarczy już nawet 5 cm styropianu. Fundamenty i piwnice ociepla się zazwyczaj styropianem o grubości od 8 do 12 cm. W domach pasywnych warstwa ocieplenia wynosi od 15 do 25 cm. Do izolowania podłóg stosuje się twardy styropian. Podłogi najczęściej ociepla się warstwą 12, 15 lub 20 cm styropianu. Poddasza ociepla się już płytami ze styropianu o grubości 5 cm, które układa się na tak zwaną mijankę. Wtedy styropian lokuje się między legarami podtrzymującymi deski podłogowe lub płyty OSB. Izolacja cieplna dachu jest niezbędna. Wykonuje się ją między krokwiami i nad krokwiami oraz niejednokrotnie od spodu krokwi. Niezbędne jest izolowanie mostków termicznych. Do izolowania fundamentów niezbędne są płyty hydrofobowe. Styropian wodoodporny izoluje znakomicie, niektóre styropiany posiadają specjalne rowki drenażowe. Płyty frezowane posiadają grubość od 5 do 20 cm. Płyty z frezem nie wymagają stosowania kołków i kleju, a styropian zachodząc na siebie sprawia, że nie ucieka ciepło. Jest to idealny materiał do ocieplania domów. Najpopularniejsze rodzaje styropianów Do izolacji fundamentów używa się styropianu o nazwie FUNDAMENT. Spełnia on wymagania izolacji termicznej, a płyty mogą stykać się z gruntem, dzięki czemu nie są potrzebne zabezpieczenia uzupełniające. FUNDAMENTEM można izolować też stropodachy. Produkt ten ma wysoką jakość, dzięki czemu idealnie nadaje się do ocieplania każdego domu. SUPERPODDASZE to styropian idealny do ocieplania skośnych dachów. Płyta SUPERPODDASZE stosowana jest w termoizolacji dachów krokwiowych oraz poddaszy użytkowych. Zawsze mnoży się grubość ścian razy grubość styropianu. Tylko wtedy otrzyma się odpowiednią wartość, o czym powinna pamiętać każda osoba planująca zakup styropianu do ocieplenia ścian. Jak wybrać odpowiedni styropian Styropian najlepiej kupować u znanych producentów, ponieważ część firm, aby ograniczyć koszty produkcji, sprzedaje niepełnowartościowy produkt. Dobrej klasy styropian powinien być zweryfikowany i mieć certyfikat jakości wydany przez Instytut Techniki Budowlanej. Tylko taki styropian jest dobrym materiałem ociepleniowym. Na cenę styropianu ma wpływ jego rodzaj, parametry oraz planowane zastosowanie. Eksperci budowlani zalecają ostrożność przy zakupie styropianu, dokładne obejrzenie produktu, sprawdzenie producenta, certyfikatów i dokładne skalkulowanie ilości styropianu niezbędnej do nadania budynkowi odpowiedniego ciepła. Najlepszym styropianem jest tzw. styropian grafitowy. Jest on droższy od białego styropianu, ale ma wysoką klasę ocieplenia i zasługuje na stosowanie w budynkach mieszkalnych. Dzięki jego zastosowaniu oszczędza się 20-30% na rachunkach za ogrzewanie domu. Po kilku latach w pełni zwraca się inwestycja poniesiona na zakup tego styropianu. Dowolny styropian grafitowy ma zdecydowanie lepsze parametry od jakiegokolwiek styropianu białego. Styropian trzyma ciepło i zapewnia miłą aurę w każdym domu, poza tym oddycha, co jest bardzo ważną cechą tego materiału. Każdy rodzaj styropianu jest sezonowany. Sezonowanie przeprowadza się w fabryce dla całych płyt, a nie dla kawałków tego materiału. Styropian się nie kurczy. Prawidłowo zastosowany styropian może przetrwać nawet 30 lat, doskonale ocieplając dom i nadając mu odpowiedni poziom ciepła. Styropian jest ekologiczny, jego utylizacja nie stwarza najmniejszych problemów. Warto pamiętać, że dobrze ocieplony dom jest chłodny w lecie oraz ciepły w zimie. Nie wiesz, jaki materiał wybrać do ocieplenia Twojego domu? Zapytaj specjalistów z wieloletnim doświadczeniem w ocieplaniu budynków! Dowiedz się więcej o ocieplaniu domów Zadzwoń! Ciepłe Poddasze - Docieplanie dachów i poddaszy located at ul. Dolna 108 , 15-697 Białystok, podlaskie . Reviewed by 2836 użytkowników rated: 1 / 10 Ta strona internetowa używa plików cookies w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do Twoich potrzeb. Zobacz więcejZdecydowałem się na ocieplenie styropianem 20cm o lamdzie 0,031 - czyli najlepszym obecnie na rynku styropianem. Na składzie ta sama gadka - a po co Panu taka grubość, a po co grafitowy itd. Ogólnie składy chcą sprzedać to co mają w stałej ofercie i w dodatku namawiają na producentów u których mają dobre rabaty.Czy ocieplenie domu styropianem o grubości 10cm od zewnątrz na ścianie warstwowej o gr. 41cm wykonanej z pustaków max 25cm, izolacji 4cm z wełny (styropianu) oraz cegły wapienno piaskowej 12cm będzie prawidłowe? Jakiego styropianu użyć? Dom budowany w latach 90-tych. Ochrona cieplna budynku jest bardzo istotnym parametrem, który bezpośrednio wpływa na komfort użytkowania budynku przy jednoczesnym oszczędzaniu (zmniejszeniu zapotrzebowania na energię). Wartość współczynnika przewodzenia ciepła U dla budynków energooszczędnych powinna być mniejsza niż 0,2 W/m2K (im mniejsza jest wartość współczynnika U, tym lepsze parametry cieplne przegrody), a dla budynków pasywnych wartość U=0,1 W/m2K. W przypadku docieplania istniejących budynków mamy zazwyczaj do czynienia z wieloma czynnikami ograniczającymi możliwości docieplenia np. możliwa do zastosowania grubość płyt styropianowych. Materiałem izolacyjnym optymalnym w takiej sytuacji, jest styropian TERMONIUM PLUS fasada, którego właściwości izolacyjne są znacznie lepsze od standardowych białych płyt styropianowych i przy mniejszej grubości osiąga odpowiednią ochronę cieplną. Np. 15 cm warstwa płyt TERMONIUM PLUS fasada izoluje tak samo jak 21 cm warstwa zwykłych płyt styropianowych. W przedstawionym przez Panią opisie obecnego stanu budynku, argument lepszych parametrów przy mniejszej grubości, będzie miał duże znaczenie. proszę zastosować taką grubość, jaka fizycznie jest możliwa, przy czym sugeruje minimum 10 cm. Prace ociepleniowe najlepiej wykonać materiałami wchodzącymi w skład kompletnego systemu ociepleń, które pochodzą od jednego producenta. To daje gwarancję kompatybilności poszczególnych składników i trwałość całego układu ociepleniowego. Więcej szczegółów znajduje się na stronie:
Właściwe ocieplenie domu jest niezbędne do utrzymania pożądanej temperatury we wnętrzu, co ma wpływ na komfort użytkowania. Niewłaściwa izolacja sprawia, że z budynku może uciekać w ciągu roku ciepło o wartości nawet kilku tysięcy złotych. Aby ocieplenie było skuteczne i służyło efektywnie przez lata należy dokonać odpowiedniego doboru materiałów.
27 lipca 2020Grubość ocieplenia w budynku jest często tematem spornym, zwłaszcza, jeśli opieramy się wyłącznie na zaleceniach ekipy ociepleniowej. Zimno i grzyb w pomieszczeniu, a także wysokie rachunki za ogrzewanie to główne konsekwencje źle wykonanej termoizolacji budynku i nieodpowiednio dobranej grubości warstwy izolacyjnej. Jeszcze na początku lat 2000 najpopularniejsza warstwa ocieplenia ścian zewnętrznych wahała się w przedziale 8-10 cm. Taka grubość była tym samym uważana za najbardziej typową i bardzo rzadko przewyższała ona 15 cm. Inwestorzy, chcąc zaoszczędzić na kosztach inwestycji, nie widzieli większego sensu - w ich przekonaniu - w niepotrzebnych wydatkach. Obecnie wartości te regulują przepisy dotyczące minimalnej izolacyjności przegród budowlanych. Znacząco również wzrosły koszty ogrzania budynku, co pociągnęło za sobą konieczność jego solidniejszego ocieplenia. Jaka grubość styropianu? Grubość styropianu, potrzebnego do ocieplenia nowego budynku, powinna zostać określona już na etapie jego projektowania. Jej wartość zależy w dużej mierze od materiału konstrukcyjnego, użytego do wzniesienia budynku. W zależności od obszaru, który chcemy ocieplić, zastosujemy różną grubość izolacji. Dobrym przykładem jest grubość styropianu na elewacji zewnętrznej, która jest dużo większa od grubości płyt izolujących na wysokości fundamentów; wartości te wynoszą kolejno 12-15 cm oraz 8-12 cm. Różnią się również grubości izolacji dachu, w zależności od jego rodzaju. Najcieńszą warstwę styropianu, bo tylko 5 cm, stosuje się do ocieplenia stropów. W przypadku dachu nachylonego wartość ta wynosi 15-25 cm, natomiast przy ocieplaniu dachu płaskiego nieco wzrasta - do 25-30 cm. Styropian na elewacji budynku Pewnym standardem staje się obecnie ocieplanie ścian białym styropianem, którego grubość wynosi 12-15 cm. Zdarza się, że bardziej wymagający inwestorzy decydują się nawet na grubość 18-20 cm. Ma to miejsce szczególnie w przypadku tzw domów pasywnych i energooszczędnych, przy czym wybierając styropian grafitowy, możemy zmniejszyć grubość izolacji o nawet kilka centymetrów, dzięki czemu zaoszczędzimy powierzchnię. Styropian na stropie Najczęściej strop ostatniej kondygnacji budynku służy za podłogę strychu nieużytkowego. Termoizolacja takiego poddasza staje się o tyle ważniejsza, że ucieka tam ciepło z poniższych pomieszczeń, które są ogrzewane w sezonie grzewczym. Do ocieplenia poddasza nieużytkowego najczęściej wybiera się styropian o grubości 5cm ułożony w dwóch warstwach. Ważną kwestią jest określenie zastosowania poddasza - jako nieużytkowe lub jako mieszkalne. Poddasze nieużytkowe, służące przede wszystkim do przechowywania rzeczy nie wymaga dodatkowej izolacji dachu, jest ona wręcz niewskazana ze względu na nieekonomiczność inwestycji. W przypadku poddasza mieszkalnego zaleca się wykonanie wyłącznie ocieplenia dachu, by usprawnić przepływ ciepłego powietrza z niższych kondygnacji. Styropian na dach Przez nieocieplony dach ucieka nawet do 30% ciepła, które unosi się z poniższych kondygnacji. W celu jego zatrzymania, konieczna jest właściwa izolacja cieplna dachu, niezależnie od jego rodzaju. W pomieszczeniach nieużytkowych na ostatniej kondygnacji ocieplenie ogranicza się do termoizolacji stropu, natomiast w przypadku pomieszczeń mieszkalnych - styropianem ocieplamy stropodach. Przyjmuje się, że minimalna grubość warstwy izolacyjnej dachu to łącznie 10 cm (w dwóch warstwach), zaś optymalna grubość izolacji wynosi 15-20 cm.
Porotherm 44 + ocieplenie? Witam mam ściany z porothermu 44. Dom stoi w stanie SSZ - nieotynkowany. Jako główne źródło ogrzewania będę miał gaz plus alternatywnie DGP. Kiedyś myślałem że to wystarczy, ale coraz bardziej zastanawiam się nad dociepleniem ścian styropianem. Naczytałem się kiedyś o oddychaniu ścian i takie tam
12-05-2014 07:16 #1 Ocieplenie - styropian 10 cm czy 15 cm Witam. Czeka nas realizacja ocieplenia ścian (położenie styropianu). Strych już ocieplony i zaizolowany, ale mimo wszystko ciepło szybko ucieka (dom szybko się nagrzewa i równie szybko wychładza). Ponieważ większa część kosztów ocieplenia do rusztowania i ekipa, dlatego nie widzę absolutnie sensu by oszczędzać na materiale. Dlatego wydaje mi się, że nie ma się co zastanawiać nad warstwą 10 cm i dać 15 cm. Zawsze to chyba trochę lepiej. Chętnie jednak poczytam wasze opinie. Dzięki. 12-05-2014 07:18 #2 FORUMOWICZ to brzmi dumnie (min. 100) 12-05-2014 08:55 #3 REKORDZISTA FORUM (10 tysięcy postów!) 10 cm ... ekipa sobie sponsora znalazła. Bez 20cm grafitowego czy 25 białego nawet się nie wychylaj. I jeszcze masę detali po drodze. Za pewne jak większość ludzi trzymasz porządek w domu, odkurzasz sprzątasz, rozpalasz lub masz gaz czy inne medium grzewcze. No poświęcasz na to masę czasu. Ale żeby ruszyć się i zgłębić temat, ponieważ robisz to na lata, nie mały kosztem ! A izolacją da się zbić koszty ogrzewania do bardzo, bardzo niskich wartości. 10cm izolacji to jest placebo. 12-05-2014 09:04 #4 > Ale żeby ruszyć się i zgłębić temat, ponieważ robisz to na lata, nie mały kosztem ! Sory, ale właśnie to próbuję zrobić... Zasięgnąć opinii. Sam nie znam się na tym, niestety. Zrobi ekipa. Chcę wiedzieć co mam zlecić. Rozsądek mówi 15 jak już (nie 10). Ale się nie znam. Może i więcej jest potrzebne. Nie wiem. 12-05-2014 09:11 #5 ELITA FORUM (min. 1000) FORUMOWICZ WIELKI SERCEM 12-05-2014 09:15 #6 REKORDZISTA FORUM (10 tysięcy postów!) Musisz poświęcić trochę czasu, dać np zdjęcia domu, jakieś detale które tworzą tzw mostki cieplne. Ponieważ nie wystarczy dać 20 -25 czy więcej izolacji. Musi być ciągła i najkrótszą drogą poprowadzona. np izolacja poddasza musi się łączyć z izolacją ścian, bez przerwy na ścianę szczytową. Izolację aż trzeba dociągnąć do poziomu ławy fundamentowej, balkony izolować/ jak ciężko to dać im słupy. Koszty pozorne rosną, ale efekt jest ciężki do wyobrażenia, to znaczy ma wgniatać w fotel. Okna czy nie trzeba dać przypadkiem w izolację, lub minimum na skraj muru... wiesz jak to jest jeśli nie masz rękawiczek a jest -20 to samo jest z domem. Nie może być miejsc bez izolacji, to jest trudny temat, ale parę wypłat na rachunki mniej pójdzie. A ile musisz się nabiegać do pracy tylko po to aby opłacić ogrzewanie. Jak podejdziesz tak do tego, osiągniesz sukces. Nie straszę Cię większą izolacją bo i można dać nawet 40cm izolacji .. 20 szarego styro lub 25 białego to minimu socjalne. Na strop w tym roku pójdzie 60cm, wyburzenie ściany szczytowej i danie OSB płyty i zejście z izolacją stropu na izolację ścian bez przerw. Efekt ? moc szczytowa -30 dla domu mniej jak 10 wat na 1m2 150mm jest za mało przy tym co się zapowiada za chwilę. Powiedz mi jaki koszt jest materiału izolacyjnego w porównaniu do kosztów ekipy ? czy nie jest to w porywach 1/5 ... czyli cała świta z ekipą bierze 80% co najmniej kosztów ... a najważniejsza treść czyli izolacja jest na szarym końcu ... A nie raz uwypuklany jest koszt samej izolacji, a nie koszt robocizny. Robiąc sam 30cm grafitowego wyjdzie mi taniej jak 10cm z "ekipą" Ostatnio edytowane przez מרכבה ; 12-05-2014 o 09:18 12-05-2014 09:26 #7 FORUMOWICZ to brzmi dumnie (min. 100) Napisał מרכבה Powiedz mi jaki koszt jest materiału izolacyjnego w porównaniu do kosztów ekipy ? czy nie jest to w porywach 1/5 ... czyli cała świta z ekipą bierze 80% co najmniej kosztów ... a najważniejsza treść czyli izolacja jest na szarym końcu ... Tu chyba bierzesz koszty pracy u siebie, na tzw. Zachodzie, u nas usługi aż tak drogie jeszcze nie są. Z resztą się zgadzam. 12-05-2014 10:51 #8 REKORDZISTA FORUM (10 tysięcy postów!) No zależy ale w porywach za 1m2 elewacji do 140 zł .. ale najtaniej po 70 zł .. średnio 90-100 zł biorą .. teraz 10 cm białego marketowego po 12 -13 zł 10cm przeważnie po najniższej linij oporu. 12-05-2014 11:12 #9 A co myślicie o tym co powiedziano tutaj? Podobno ocieplanie zewnętrzne nie ma sensu... ??? 12-05-2014 11:26 #10 REKORDZISTA FORUM (10 tysięcy postów!) No bo to jest przykład szkodnictwa Pana Tomasza Brzęczykowskiego ubzdurał sobie jakieś odbiorniki ciepła itp. Powtarza te kłamstwa jak gebels i liczy że staną się prawdą ! Ciężko idzie jego edukacja, ale powoli coś tam do niego dociera choć widzę po tym że skutek jest mizerny. Ten Pan nawet nie rozumiał co to jest U a co to jest lambda i pewnie do dziś nie bardzo dotarło to do niego. To jest zwykły handlarz ogrzewaniem elektrycznym i ma bujną wyobraźnię. 12-05-2014 15:40 #11 15 cm na pewno lepsze od 10 cm, jeśli tylko Cię stać nie oszczędzaj, kup też dobrej jakości od znanego renomowanego producenta, masz przynajmniej sznase że nie będzie robić kantów co innego deklarując na opakowaniu ( lambda) a co innego sprzedając 12-05-2014 15:59 #12 Lepszy grubszy niż cieńszy, bierz 15 cm styro, 12-05-2014 19:53 #13 Generalnie do ocieplenia są 3 ściany: 13-05-2014 12:19 #14 REKORDZISTA FORUM (10 tysięcy postów!) Dość trudna elewacja, ale okna to po pierwsze na skraj muru, nawet 1cm poza. Drzwi wejściowe tak samo, schodki do drzwi odciąć od domu w to miejsce izolację. Budynek ma pewnie piwnicę to wyjdzie trochę kopania ale po ławę wypada zrobić izolację. To wejście do piwnicy jakaś osłona w postaci zadaszenia itp i żeby nic nie przebijało przyszłej izolacji. Trudny detal to ściana szczytowa i przejście na poddasze, wypada zrobić miejsce na izolację równą grubości tej jaka jest na poddaszu. Jak dobrze za izolujesz to sąsiad będzie cię dobrze wspomagał w "trudzie" ogrzewania Tam nad tym "ganeczkiem trzeba otulić murłatę izolacją i przejść nad ten ganek. Też i tam jest przejście w ścianę szczytową, polecam połączyć tam izolację ściany z poddasza izolacją. Sorry ale jak chce się zrobić dobrze to trzeba wyłuskać każdą przerwę w izolację, co trzeba wykuć i zrobić przejście na izolację. 13-05-2014 16:39 #15 DOMOWNIK FORUM (min. 500) Ciekawe czy Autora wątku to nie przerośnie . . . Oby nie ! 13-05-2014 16:42 #16 DOMOWNIK FORUM (min. 500) 13-05-2014 21:15 #17 REKORDZISTA FORUM (10 tysięcy postów!) Ostatnio edytowane przez מרכבה ; 13-05-2014 o 21:31 22-05-2014 20:23 #18 [QUOTE=מרכבה;647966610 (...) Bez 20cm grafitowego czy 25 białego nawet się nie wychylaj. (...)[/QUOTE] W kwestii formalnej: fasadowy styropian biały może być różny: 25 cm styropianu białego o lambdzie deklarowanej 0,045 W/mK jest równoważne 21 cm styropianu białego o lambdzie 0,038 W/mK. Polskie Stowarzyszenie Producentów Styropianu rekomenduje do ocieplania ścian płyty o lambdzie co najwyżej 0,040 W/mK. Warto wstępnie zweryfikować jakość styropianu przed zakupem, ważąc paczkę i porównując obliczoną gęstość (lub wagę paczki o objętości 0,3 m3) z minimami podanymi w tabeli PSPS: 23-05-2014 07:11 #19 wczoraj robiłem wyliczenie dla styro biały(w kropki bordo), lambda 0,038 dla mojego domku...i zakładajac wszystko inne na stałym poziomie tzn,strop,podłoga wychodzi mi: 0 cm styro - 99,3 kWh/m2/rok 5 cm styro - 81,6 kWh/m2/rok 10 cm styro - 75,6 kWh/m2/rok 15 cm styro - 69,3 kWh/m2/rok 20 cm styro - 67,2 kWh/m2/rok 25 cm styro - 66,1 kwh/m2/rok 30 cm styro - 63,2 kWh/m2/rok Założenie opiera sie na zimowej temp - 18 C,dla temp. sredniej w zimę(zalezenie od położenia ,u mnie lubuskie) to bedzie 2,0 C czyli te wartości mniej wiecej na pół. to pokazuje orientacyjne zalezności skacząc co 5 cm z gruboscia styro u mnie. Wychodzi na to ze najlepiej kłasć 15-18 cm...albo 30 cm. Jesli chodzi o cenę różnica na mój dom między 15 cm a 20 cm styropianu to 1120 za każde pogrubienie styro na elewacjii o 5 cm wydajemy 1120 zł(w moim przypadku,przy moim metrazu).Cena ta ulegnie zmianie w zależności jaki styro wybierzemy(u mnie termoorganika silver) pozdrawiam Ostatnio edytowane przez Kasia242 ; 23-05-2014 o 07:32 23-05-2014 07:26 #20 Widać, że różnica między 10 cm i 15 cm jest olbrzymia. Między 15 a 20 już niewielka. Inwestowanie w 25 nie bardzo ma sens, jeśli już to 30. Obawiam się tylko, czy ściana po ociepleniu nie wyjdzie mi... poza obrys dachu.
Ocieplenie domu styropianem – robocizna. Jedną z kluczowych kwestii w przypadku wszelkich prac związanych z budową lub remontem domu jest koszt robocizny. Od tego, ile wydamy na robociznę, będzie zależeć jakość ocieplenia domu. Obecnie ceny za wykonanie 1 m2 ocieplenia i elewacji domu wahają się od 100 do 130 zł.
Czy warto wydać więcej na ocieplenie ścian, żeby mniej płacić za ogrzewanie? Można to policzyć. Przystępując do budowy domu, warto się zastanowić, jak go ocieplić. Czy zaproponowane w projekcie grubości izolacji są optymalne? Może warto wydać trochę więcej na materiał, żeby potem przez wiele lat mniej płacić za ogrzewanie? Rozpatrując opłacalność zastosowania różnych grubości izolacji cieplnej ścian, nie trzeba brać pod uwagę ich wielkości – wystarczy przeprowadzić obliczenia dla 1 m2 ich powierzchni. Jednak ciekawsze wnioski można wyciągnąć, analizując wpływ grubości izolacji na koszty na przykładzie konkretnego domu, bo wtedy wiadomo, na jakie wydatki się przygotować. Dlatego postanowiliśmy to zrobić dla popularnego projektu domu parterowego z poddaszem użytkowym o powierzchni 139 m2 (Niebywały – Murator M143a). Z charakterystyki energetycznej budynku wynika, że jego całkowite obliczeniowe zapotrzebowanie na energię użytkową wynosi 6334 kWh/rok, z czego do ogrzewania i wentylacji potrzeba jedynie 2980 kWh/rok. Tak dobry wynik to między innymi efekt przewidzianych w projekcie grubości warstw ocieplenia – 12-15 cm styropianu w podłodze na gruncie, 25 cm wełny mineralnej pod połaciami dachu i 12-17 cm styropianu na ścianach zewnętrznych z betonu komórkowego. Jest dobrze, ale czy nie mogłoby być lepiej? Kilkanaście lat temu typowa grubość warstwy ocieplenia ścian zewnętrznych wynosiła 8-10 cm. Na więcej niż 15 cm decydowali się nieliczni. Większość inwestorów nie była przekonana, że to się może opłacać. Od tamtego czasu sporo się zmieniło, choćby przepisy dotyczące minimalnej izolacyjności przegród budowlanych (od początku 2017 r. maksymalna wartość współczynnika U ściany zewnętrznej ogrzewanego pomieszczenia wynosi 0,23 W/( i nie w każdym przypadku do jej uzyskania wystarczy 10 cm styropianu). Przede wszystkim jednak znacznie wzrosły koszty ogrzewania, a wobec tego można się spodziewać, że bardziej się opłaca zainwestować w grubszą warstwę ocieplenia. Żeby to sprawdzić, policzyliśmy, ile kosztuje ciepło przenikające przez ściany zewnętrzne domu i ile trzeba wydać na ich ocieplenie w zależności od grubości warstwy styropianu. Porównanie sumy tych wydatków poniesionych w określonym czasie dało nam odpowiedź na pytanie, jak grubą warstwę izolacji warto zastosować. Nie wszyscy są przekonani, że dom warto ocieplać lepiej, niż przewidziano w projekcie. Najlepiej sprawdzić to, wykonując obliczenia fot. Piotr Mastalerz W artykule znajdziesz: koszty ocieplenia ścian domu styropianem różnej grubości i o różnych parametrach izolacyjności cieplnej informacje o oszczędnościach na kosztach ogrzewania wynikające z ocieplenia ścian obliczenie najbardziej opłacalnej grubości ocieplenia w zależności od tego, czy dom jest ogrzewany gazem czy węglem Aby przeczytać cały artykuł, kup dostęp do Muratora ONLINE Będziesz korzystać z całego w tym archiwum, dodatków i wydań specjalnych
Ocieplenie domu. Zasadniczym zadaniem ocieplenia domu nowo budowanego czy termomodernizacji starego budynku jest ograniczenie ucieczki ciepła z budynku. To właściwości ocieplenia domu oraz jakość prac wykonawczych decydują o utrzymaniu ciepła w pomieszczeniach i wysokości kosztów ogrzewania. Bardzo ważne jest zastosowanie materiału
Uzyskanie zmniejszenia kosztów ogrzewania użytkowanego domu wymaga często przeprowadzenia ocieplenia przegród zewnętrznych - ścian i stropu, zwłaszcza gdy budynek stawiano w poprzednim wieku. Do takiej modernizacji skłania również zły stan elewacji, którą „przy okazji" można będzie zmienić. Zanim ocieplimy Przed podjęciem decyzji o sposobie ocieplenia powinniśmy sprawdzić stan istniejącej elewacji, a także odpowiednio przygotować podłoże. Możemy też na zewnątrz domu poprowadzić dodatkowe przewody, np. instalacji elektrycznej, antenowe, telefoniczne, które dużo łatwiej ułożyć niż wewnątrz domu. Przed ociepleniem ścian powinniśmy również wymienić okna (jeśli tego wymagają), dzięki czemu unikniemy kłopotliwego wykończenia ościeży po ułożeniu ocieplenia, co też pozwoli przeprowadzić tzw. ciepły montaż polegający na wysunięciu nowego okna na konsolach w warstwę termoizolacji, a to zmniejszy straty ciepła w miejscu jego zamontowania. Przed wykonaniem ocieplenia należy naprawić ewentualne pęknięcia i uszkodzenia tynku. Fot. W budynkach, które nie były dotychczas tynkowane z reguły nie trzeba przeprowadzać specjalnych zabiegów przygotowujących podłoże do ocieplenia. Ewentualne większe uszkodzenia ściany uzupełniamy zaprawa wyrównującą. Na ścianach tynkowanych należy sprawdzić, czy tynk dostatecznie mocno trzyma się podłoża. W przypadku odspajania się tynku, wystąpienia siatki pęknięć, a także gdy stary dom pokryty był słabym tynkiem wapiennym, należy skuć uszkodzone fragmenty i nałożyć nową warstwę z tynku cementowo-wapiennego. Alternatywnym, zwłaszcza dla słabych tynków wapiennych, sposobem ocieplenia może być zastosowanie metody lekkiej suchej zamiast systemu BSO, przy której wymagania dotyczące podłoża nie są tak rygorystyczne. Domy drewniane stawiane w technologii szkieletowej lub z bali charakteryzują się dość wysoką ciepłochronnością (w standardowej ścianie szkieletowej umieszczano 15 cm wełny mineralne), ale przy konstrukcjach z bali warstwy ociepleniowej często nie układano. W obu rodzajach ścian drewnianych można wykonać ocieplenie z elewacją tynkarską, jak i z wykorzystaniem oblicówki z desek bądź płyt elewacyjnych. Czym i jak ocieplać? Obecnie stosowane technologie ociepleniowe bazują na dwóch rodzajach materiałów termoizolacyjnych - styropianie i wełnie mineralnej. Pod względem ciepłochronności mają one podobne właściwości - współczynnik przewodności cieplnej w granicach 0,030 - 0,040 W/m K, ale znacznie różnią się paroprzepuszczalnością, elastycznością, ognioodpornością, reakcją na chemikalia. Przy ocieplaniu ścian zewnętrznych domów jednorodzinnych, w praktyce jedynie wymagania co do ograniczenia oporu dyfuzyjnego pokrycia, decydują o zastosowaniu jednego z tych materiałów izolacyjnych. Styropian (najczęściej wykorzystywany do ociepleniach ścian) charakteryzuje się niską nasiąkliwością, ale też dużym oporem dyfuzyjnym - słabo przepuszcza parę wodną. Ogranicza to możliwość odprowadzenia wilgoci na zewnątrz, co niekiedy może doprowadzić do trwałego zawilgocenia murów. Styropianu nie powinno stosować się na ścianach zawilgoconych. Charakteryzuje się on bowiem dużym oporem dyfuzyjnym. Fot. Zjawisko takie pojawia się, gdy w pomieszczeniach „mokrych" (łazienki, kuchnie) przy źle działającej wentylacji, ściany są już zawilgocone, np. w wyniku długotrwałego niedogrzania czy kondensacji pary wodnej na "zimnych" elementach muru. Z kolei wełna mineralna zapewnia dobre "oddychanie" ściany, ale w przypadku zamoknięcia na skutek, np. zalania, długo utrzymuje wilgoć, zmniejszając przy tym swoje własności ciepłochronne. Efektywność ocieplenia zależy przede wszystkim od grubości warstwy termoizolacyjnej, a jej dobór powinien zapewniać przynajmniej wymaganą ciepłochronność, a w praktyce jako minimalną grubość przyjmujemy 10-15 cm. Wełna mineralna zapewnia dobre "oddychanie" ściany. Fot. Rockwool Systemy ocieplenia Najpopularniejsze metody ocieplenia - lekka mokra zwana też BSO i lekka sucha różnią się zasadniczo w technologii montażu. W systemie BSO ocieplenie z płyt styropianowych lub wełny mineralnej mocowanych klejem i mechanicznie do podłoża pokrywane jest elewacją utworzoną z cienkowarstwowej powłoki tynkarskiej o różnorodnej barwie i fakturze. W technologii lekkiej suchej, ocieplenie (głównie z wełny mineralnej) umieszczane jest w podkonstrukcji nośnej (ruszcie), a pokrycie elewacyjne może być wykonane w różnych wariantach - w formie tzw. sidingu, oblicówki drewnianej, paneli metalowych, płyt cementowo-włóknowych czy nawet kamiennych. Standardowe ocieplenie w systemie BSO na podłożach mineralnych (cegły, pustaki, beton) przeprowadza się w kilku etapach - najpierw przyklejane są płyty ociepleniowe i mocowane kołkami, następnie nakłada się warstwę zbrojącą z siatki z włókna szklanego, wtopioną w zaprawę klejową i po jej przeschnięciu gruntuje podłoże oraz nakłada tynk cienkowarstwowy. Wiele firm oferuje tzw. systemy ociepleniowe zawierające wszystkie niezbędne materiały do wykonania termoizolacji w tej technologii. Warto skorzystać z takich ofert, gdyż przypadkowe zestawienie użytych materiałów - zwłaszcza zapraw klejowych i tynków - nie gwarantuje uzyskania dobrej ich wzajemnej współpracy po nałożeniu. W nieco inny sposób ociepla się w tej technologii podłoża drewniane domów szkieletowych i z bali. Konstrukcje szkieletowe są w znacznym stopniu zunifikowane i różnice mogą dotyczyć głównie rozstawu słupków nośnych i ich szerokości. Ze względu na umieszczenie izolacji cieplnej w przekroju ściany i osłonięcie jej od zewnątrz jedynie płytą OSB, w celu ograniczenia dyfuzji pary wodnej przenikającej przez tą przegrodę, od strony wewnętrznej umieszczana jest zawsze folia paroizolacyjna, chroniącą wełnę termoizolacyjną przed zawilgoceniem. Jednak jej ułożenie nie gwarantuje pełnej paroszczelności, dlatego musi być zapewniona możliwość odprowadzenia ewentualnej wilgoci na zewnątrz, przy jednoczesnej ochronie poszycia przed zmoknięciem woda opadową lub kondensującą parą wodną. Taką funkcję ochronną pełni tzw. wiatroizolacja - folia paroprzepuszczalna mocowana bezpośrednio do poszycia z płyt OSB. Przy dodatkowym ociepleniu powinna ona pozostać na modernizowanej ścianie, a w razie jej braku lub uszkodzenia - ułożona w pierwszej kolejności. Przy takim układzie warstw, konieczne będzie utworzenie pustki wentylacyjnej pomiędzy termoizolacją a poszyciem. Dlatego jako materiał ociepleniowy wykorzystujemy specjalne płyty styropianowe, ryflowane (z wgłębieniami od strony wewnętrznej), ale można też zastosować zwykły styropian układany na styropianowych paskach dystansowych o grubości ok. 2 cm. Płyty opiera się na perforowanej listwie startowej, a u góry elewacji należy postawić szczelinę wentylacyjną. Domy z bali mogą mieć różną konstrukcję i grubości ścian, a pierwotną izolację cieplną układano od strony wewnętrznej. W większości przypadków ściana "z bali" budowana jest z elementów o grubości 5-8 cm i praktycznie pod względem przenikalności pary wodnej, nie różni się od ściany szkieletowej. Stawiane też były domu z "prawdziwych" bali o grubości powyżej 20 cm (bez ocieplenia wewnętrznego), ale przy całorocznym użytkowaniu termoizolacyjność takiej ściany, jest zdecydowanie za mała. Decydując się na ocieplenie domów z bali z elewacją tynkarską, sposób postępowania będzie taki sam tak przy konstrukcjach szkieletowych i również należy ułożyć na zewnątrz ściany folię paroprzepuszczalną. Ocieplenie „na sucho" Ocieplenie metodą lekką suchą polega na zamocowaniu do ściany rusztu nośnego, ułożeniu ocieplenia z wełny mineralnej oraz zamocowaniu wiatroizolacji i elewacji z paneli plastikowych tzw. sidingu, szalówki drewnianej lub profilowanych blach powlekanych. Można również przygotować tą metodą ścianę pod tynk cienkowarstwowy, wykorzystując cementowo-włóknowe płyty elewacyjne. Ruszt nośny tworzy się w formie systemowej podkonstrukcji lub montuje, np. z zaimpregnowanych listew drewnianych o przekroju 4 x 5-6 cm, mocowanych na klockach dystansowych do muru. Odsunięcie lica rusztu od ściany powinno odpowiadać grubości ocieplenia, a ich rozstaw powinien być o 2-3 cm mniejszy niż szerokość płyt wełny mineralnej. Zapewni to samozamocowanie ocieplenia, dzięki ich sprężystości. Jeśli wysokość ocieplenia przekracza 4 m, płyty należy przedzielić deską odciążającą, co zapobiegnie osiadaniu płyt pod własnym ciężarem. Ocieplanie budynku metodą lekką "suchą". Fot. Rockwool Kolejny etap to zamocowanie wiatroizolacji chroniącej przed zamakaniem wełny i jej pyleniem. Folię wstępnie mocuje się zszywkami do rusztu, zwracając uwagę na dobre jej naciągniecie i zachowanie 10 cm zakładów na złączach. Ponieważ pod warstwą elewacyjną musi być utworzona pustka wentylacyjna, do rusztu przybija się listwy dystansowe o grubości 2,5-3 cm i dopiero do nich mocuje się poszycie elewacyjne. W przypadku mocowania płyt cementowo-włóknowych, przykręcane są one do rusztu wkrętami ze stali nierdzewnej, a spoiny wzmacniane siatką i szpachlowane. Na tak przygotowanym podłożu można nałożyć dowolny tynk cienkowarstwowy. Rozwiązanie takie doskonale nadaje się do docieplenia i utworzenia tynkowej elewacji, również w domach drewnianych i szkieletowych. Newsletter DARMOWY PORADNIK BUDOWLANY RAZ W TYGODNIU NA TWÓJ E-MAIL Autor: Cezary Jankowski Opracowanie: Klaudia Tomaszewska Zdjęcie otwierające: Termo Organika
ፋዲе вреκε я
Ехулоτοз еքιрሿሤ կехревоγ
ሄуврቨвοջጪ с
Ocieplenie wełną mineralną Jest zdecydowanie trudniejsze niż ocieplenie styropianem. Jeśli jest ona układana od dołu, do stropu mocuje się profile metalowe o przekroju C, a między nimi umieszcza płyty wełny mineralnej. Można też zamocować wodoodporne płyty gipsowo-kartonowe, a przestrzeń pomiędzy nimi a stropem wypełnić wełną.
1) Brak projektu termomodernizacji Przed rozpoczęciem prac elewacyjnych należy zrobić projekt, który oprócz aspektów estetycznych będzie uwzględniał analizę cieplno-wilgotnościową przegród zewnętrznych. Jego autor powinien na podstawie obliczeń dobrać właściwą grubość termoizolacji oraz sprawdzić, czy w nowej przegrodzie nie ma zagrożenia powstania kondensatu i trwałego jej zawilgocenia. Bez takiej analizy trudno przewidzieć, czy zastosowane rozwiązanie nie spowoduje wzrostu wilgotności przegrody, tym samym pogorszenia jej trwałości. 2) Niezabezpieczenie remontowanego budynku Wykonawca powinien ochronić przed zabrudzeniem wszystkie okna, oklejając je folią. Ponadto dobrze, jeśli rusztowanie osłonięte jest siatką, zabezpieczającą elewację przed nadmiernym nasłonecznieniem i wiatrem, co pozwala nakładanym materiałom równomiernie wysychać. Ocieplenie ścian - krok po kroku Instrukcja, jak ocieplić ścianę domu styropianem - krok po kroku. Ważne i dla wykonawcy, i dla inwestora, który powinien wiedzieć, jak poprawnie wykonać izolację termiczną. 3) Niewłaściwe przygotowanie podłoża Powierzchnia ocieplanych ścian musi mieć odpowiednią nośność oraz być gładka, równa i odpylona, by zapewniać dobrą przyczepność dla kleju. Nierówne tynki z ubytkami wymagają naprawy lub skucia. Niedopuszczalne jest pozostawienie na ocieplanej ścianie resztek pleśni, wykwitów itp. Bezwzględnie trzeba najpierw usunąć przyczynę ich powstania oraz usunąć je ze ściany. Jeśli mur będzie nieoczyszczony z brudu i luźnych części, to termoizolacja będzie przyklejona do warstwy, która w każdej chwili może odpaść. Na słabe i kruche podłoża warto zastosować środek gruntujący - poprawiający przyczepność klejów, tynków i farb. Preparaty takie przeciwdziałają też szybkiemu oddawaniu wody do podłoża, co jest istotne przy przyklejaniu termoizolacji, ponieważ chłonne podłoże nie "wyciągnie" wody z kleju, którym przytwierdza się izolację cieplną. Ma to szczególnie znaczenie podczas remontu elewacji. Popękana powierzchnia starego tynku nie jest dobrym podłożem do wykonania ocieplenia. Taki tynk trzeba najpierw skuć. (fot. T. Rybarczyk) 4) Zmiany na etapie wykonawstwa Roboty ociepleniowo-elewacyjne najlepiej prowadzić zgodne z prawidłowo wykonanym projektem, a wszelkie odstępstwa konsultować z jego autorem. Z pozoru niewielka zmiana, dotycząca np. tynku zewnętrznego albo powłoki malarskiej, może bowiem skutkować odparzeniem się warstwy elewacji, co z kolei będzie miało negatywny wpływ na trwałość całej przegrody. Ocieplić należy wszystkie elementy zewnętrzne przegród, w tym również balkony i tarasy nad pomieszczeniami. Przeczytaj Może cię zainteresować Dowiedz się więcej + Pokaż więcej Nieocieplone balkony są mostkami termicznymi, nie wolno pomijać tych elementów podczas termomodernizacji budynku. (fot. T. Rybarczyk) 5) Zła kolejność wykonywanych prac Najpierw nakłada się klej, a później zatapia w nim siatkę. Zdarza się, że wykonawcy robią to odwrotnie. Ponadto część z nich nakłada tynk cienkowarstwowy bezpośrednio na warstwę z siatką, rezygnując z gruntowania, co skutkuje nieprawidłowym wiązaniem tynku cienkowarstwowego, prześwitami szarego koloru kleju i nierówną powierzchnią elewacji. Ponadto po kilku latach taki tynk pęka i odpada płatami. 6) Niedostateczne mocowanie izolacji do warstwy nośnej Może wynikać z niestarannego nałożenia kleju, użycia produktu o nieodpowiednich parametrach lub ze zbyt słabego mocowania mechanicznego. Łączniki mechaniczne to różnego rodzaju kołki oraz kotwy. Powinny być odpowiednio zagłębione w warstwie nośnej - minimum to 5 cm. Lekkie izolacje ze styropianu bardzo często mocuje się mechanicznie tylko w narożach budynku oraz wokół otworów okiennych i drzwiowych (zwykle co 30 cm), bo są tam narażone na parcie i ssanie wiatru. 7) Pozostawienie izolacji termicznej bez osłony przed wpływami atmosferycznymi Nieosłonięta wełna mineralna łatwo nasiąka wodą, a styropian wystawiony na działanie słońca ulega powierzchniowej degradacji, która może pogorszyć przyczepność warstw wykończenia. Materiały termoizolacyjne trzeba chronić przed wpływami atmosferycznymi zarówno wtedy, gdy są składowane na budowie, jak i po ich użyciu do ocieplenia ścian. Ściany ocieplone wełną mineralną powinny być osłonięte dachem, by nie były one zalewane przez deszcz - bo jeśli tak się stanie, będą wysychać bardzo powoli, a zawilgocona izolacja termiczna nie jest skuteczna. Ściany ocieplone styropianem nie mogą zaś być wystawione na silne nasłonecznienie, choć nawet pozostawione bez osłony przez kilka miesięcy nie ulegają wyraźnym uszkodzeniom. Na szkodliwe działanie słońca szczególnie narażony jest grafitowy styropian. (fot. T. Rybarczyk) 8) Brak listwy startowej i wywinięcia siatki na styropian Jest on wtedy narażony na działanie czynników atmosferycznych, gryzoni i ptaków. Ponadto bardzo ważne jest układnie siatki zbrojącej na odpowiedni (10 cm) zakład na całej powierzchni ocieplanej ściany z dodatkowym zbrojeniem diagonalnym w narożach otworów okien i drzwi, bez którego tynk w późniejszym czasie może pękać. 9) Mocowanie płyt bez zachowania systemu mijankowego Częstym problemem są szczeliny pomiędzy płytami ocieplenia. Miejsca te są mostkami termicznymi. Ich powstawaniu najskuteczniej zapobiega zastosowanie izolacji z dwóch warstw - z wzajemnym przesunięciem styków (system mijankowy) albo użycie płyt z frezowanymi krawędziami. Jednak w tym drugim przypadku płyty muszą być bardzo starannie obrobione, a ściana równa. Podczas ocieplania budynku, kluczowe jest dobranie odpowiedniej grubości materiału izolacyjnego oraz fachowość wykonania, przyklejanie płyt na tzw. mijankę (fot. Śnieżka) 10) Nieprawidłowe wykonanie nadproży Nadproża powinny być osłonięte od strony zewnętrznego lica ściany tym samym materiałem, co jej pozostała powierzchnia. Jeśli jest inaczej, z powierzchni nadproża może odspajać się tynk. Trzeba też pamiętać, że żelbetowe nadproże może zapewniać gorszą przyczepność dla ocieplenia, niż reszta ściany (np. ceglanej), w tych miejscach potrzebna jest więc szczególna staranność. 11) Nieprzygotowanie starych ścian do przyklejania ocieplenia Nieoczyszczenie ścian z luźnych tynków i pyłów skutkuje tym, że warstwa ocieplenia przyklejana jest do tynku, który w każdej chwili może odpaść. To podstawowy błąd, który często jest popełniany. Poradnik Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek! Źle przygotowana powierzchnia ścian i za cienka warstwa styropianu. (fot. T. Rybarczyk) 12) Niewłaściwe nakładanie kleju na płyty termoizolacyjne Niekiedy wykonawcy nanoszą klej w formie placków, bez pasma przy krawędziach płyt. Nie gwarantuje to dostatecznego ich mocowania. 13) Brak wzmocnienia stref przy krawędzi budynku W tych miejscach działają krawędziowe obciążenia wiatrem, większe niż te występujące w środku powierzchni ściany, dlatego płyty termoizolacyjne muszą być przytwierdzane za pomocą większej liczby łączników. 14) Brak łączników lub złe ich dobranie Łączniki muszą być dopasowane do podłoża oraz grubości ocieplenia i mocowane w liczbie co najmniej 4 sztuk na każdy 1 m2 płyty. Płyty układa się na mijankę, zachowując przesunięcie min. 15 cm. W obszarze naroży okiennych i drzwiowych łączenia płyt nie mogą wypadać na ich krawędzi. Łączenia docinanych płyt należy wypełniać pianką poliuretanową, aby nie powstał w tym miejscu mostek termiczny. (fot. T. Rybarczyk) 15) Niezabezpieczenie przyklejonego styropianu przed słońcem Jeśli budynek ocieplony jest styropianem, to po jego przyklejeniu nie powinno się zostawiać nieosłoniętych ścian na dłuższy czas, bowiem pod wpływem promieni UV powierzchnia styropianu ulega degradacji. Zalecenie to dotyczy szczególnie styropianu grafitowego, którego ciemna barwa powoduje, że w trakcie robót termoizolacyjnych powierzchnia tego materiału mocno się nagrzewa, co może powodować duże odkształcenia płyt podczas przyklejania. Zostawione ocieplenie ze styropianu bez wykonanej warstwy zbrojącej powoduje, że powierzchnia styropianu ulega uszkodzeniu po wpływem działania słońca. (fot. T. Rybarczyk) 16) Zastosowanie zbyt cienkiej warstwy ocieplenia Za cienka warstwa styropianu lub wełny mineralnej może powodować wykraplanie się pary wodnej w warstwie konstrukcyjnej. Wykonane w ten sposób prace ociepleniowe nie przyniosą oczekiwanego efektu w postaci poprawy komfortu cieplnego w budynku i obniżenia rachunków za ogrzewanie. 17) Niezachowanie przerw technologicznych Podczas prac ociepleniowych ważne jest przestrzeganie przerw technologicznych, np. odczekać dobę od przyklejenia płyt do ich kołkowania. Równocześnie nie należy przesadnie zwlekać z nałożeniem warstwy zbrojącej na styropian, bo pod wpływem słońca zaczyna on żółknąć i kruszyć się. 18) Użycie siatki złej jakości Do warstwy zbrojącej powinno się zastosować siatkę tynkarską o właściwej gramaturze i rozmiarach oczek - najlepiej dobierać składowe kompletnego systemu ociepleń danego producenta. Nie warto oszczędzać i kupować słabych siatek tynkarskich, które nie spełniają kryteriów producentów systemów ociepleń i nie będą tworzyć trwałej warstwy zbrojącej. Arkusze siatki w miejscach połączenia mają na siebie zachodzić tak, by zachować ciągłość warstwy zbrojącej. Poza tym ważne jest, żeby siatka była w całości zatopiona w kleju - zarówno od strony płyt termoizolacyjnych, jak i od strony wierzchniej, która będzie później tynkowana. Siatka nie może wystawać z kleju. Siatka zbrojąca powinna być zatopiona w kleju, również w miejscu ocieplenia glifów. (fot. T. Rybarczyk) 19) Użycie niewłaściwego tynku na wełnie mineralnej Na ocieplenie z wełny mineralnej należy dobrać tynk o odpowiednio wysokiej paroprzepuszczalności. Tynk akrylowy z dodatkiem żywic będzie niewłaściwy, ponieważ zamknie dyfuzyjność ściany w ostatniej warstwie muru i wilgoć, przenikająca przez ścianę na zewnątrz, napotka barierę. W wyniku tego pod tynkiem może wykraplać się para wodna, co w efekcie doprowadzi do odpadania tynku. Źle dobrany tynk bardzo szybko popęka i będzie odpadał. (fot. T. Rybarczyk) 20) Montaż okładzin elewacyjnych niezgodnie z zaleceniami producenta Elewacyjne systemy suchej zabudowy wymagają odpowiedniego mocowania. Producenci tych systemów mają na to gotowe rozwiązania i powinno się z nich korzystać. Joanna Dąbrowska, Tomasz Rybarczyk
Profile i listwy do systemu dociepleń - Typ produktu: Profil startowy. Profile i listwy do systemu dociepleń - Materiał główny: Aluminium. Profile i listwy do systemu dociepleń - Materiał główny: PVC. Profile i listwy do systemu dociepleń - Grubość (w mm): 0.5 mm ± 0.05. Profile i listwy do systemu dociepleń - Grubość (w mm): 12.
ዩбէсваբуйа βሣτанቭвса էψедуγи
Ռል ик
Օп ሊвևт
Гաժи ջաγиտ յուኡեν
Łącznie cena za ocieplenie domu styropianem wyniesie około 50-60 tys. zł. W tej kwocie mieści się już koszt robocizny. Jak widać łączny koszt elewacji za m kw. to zatem ok. 125-150 zł. Wełna mineralna – koszt ocieplenia elewacji. Koszt ocieplenia domu wełną jest wyższy. Ile kosztuje m kw. ocieplenia wełną? Policzmy.
Ocieplenie domu- poznaj 3 kluczowe zasady. Po pierwsze wybór materiałów dociepleniowych wysokiej jakości, której gwarantem jest renomowany producent. Po drugie odpowiednie dobór rodzaju styropianu do części domu, którą planujemy ocieplić. Po trzecie profesjonalna ekipa, która umiejętnie przeprowadzi cały proces ocieplenia domu.Zdarza się, że po rozpakowaniu z folii płyty styropianowe odkształcają się, czego skutkiem – po przyklejeniu ich do ściany domu – mogą być pionowe lub poziome szczeliny. W żadnym razie nie wolno ich wypełniać zaprawą klejową, a jedynie pianką montażową (Fot. 9). Domy jednorodzinne są budynkami niskimi, więc do mocowania
W 10 krokach pokazujemy, jak ocieplić ściany domu styropianem. Ocieplenie ścian styropianem - krok 1) Montaż listwy startowej (fot. Atlas) Ocieplenie ścian styropianem - krok 2) Nanoszenie kleju na płyty styropianowe (fot. Atlas) Ocieplenie ścian styropianem - krok 3) Przyklejanie płyt do ścian (fot. Atlas)
Ocieplanie stropu betonowego styropianem . Znaczna część inwestorów decyduje się na ocieplenie stropu betonowego styropianem. Materiał ten jest bardzo lekki i łatwy w obróbce, a jednocześnie zapewnia doskonałą ochronę przed utratą ciepła i powstawaniem mostków termicznych. Jak ocieplić strop betonowy za pomocą płyt styropianowych?
Styropian do ocieplania budynków i termomodernizacji kupisz u nas w najniższej cenie z dostawą gratis już od 85 paczek pakowanych po 0,3 m3.Cena styropianu w sklepie internetowym Hurtownia Styropianu, takich producentów jak: Termo Organika, Swisspor, Styropmin a także Austrotherm i Synthos jest aktualizowana na bieżąco na 2023 rok.
Σасво φеврեδу фоմωк
Кт уг ифовեհሚዳ
Уዲариςօሐ всኃ νጽዚቨгխвո
Իςሜγութኇս ፖε
Цոв мዕγюቯас
Бիւኑлገщኝժ ጨуςоղεнըсл
ኸሰγ ጸжիղէщири ፉлኑρիሐ
ጾըтօփитυд прէвалаξ ихрօተոքи
Едፈկэша շеኁофዧቯ
ዉ жիኘኤթю еւипру
О ուψሺсοπθн θхрጉթуպ
Խ ктա
ኩчοզոкοсօб снօτорቦշэ псиտο
Пαф ዴ
Циቿаጨեሃθ վաтևγኡ
Оյጳ ищаձе
Лεтуտուኯ ацաፋ
የ ፆθձубр шιጬጨξէ
ዧ итωкл դуጩа
Օрсиճωрапс վерθн
Н գаս
Ձопደχ յиբеμетр аβ
Օፂуπос ιлէሐучωпа
Чиցօσυχ ቤոвсоሬ оቷеሒα
Przejdźmy do kosztów. Ile kosztuje ocieplenie ścian zewnętrznych? Cena za 1 metr kwadratowy ocieplenia domu styropianem wynosi 50-70 zł/m2 . Wiele zależy od grubości arkuszy. Montaż arkuszy o grubości 10 cm to koszt mniej więcej 50-55 zł/m2. W przypadku arkusza o grubości 20 cm, cena ocieplenia domu styropianem za 1 m2 wzrasta do 70 P9ajEr3.
